Geef jij je over?Voorbeeld

Ga je je eigen gang?

De belofte van God aan Abram laat nog even op zich wachten. Geduld is een schone zaak, alleen lijkt het veel aantrekkelijker om zelf de handen uit de mouwen te steken. In het Bijbelgedeelte van vandaag wordt duidelijk dat Abram en Sarai niet kunnen wachten; letterlijk en figuurlijk:

"Maar Sarai, de vrouw van Abram, had hem geen kinderen geschonken. Nu had zij een Egyptische slavin, van wie de naam Hagar was. Daarom zei Sarai tegen Abram: Zie toch, de HEERE heeft mijn baarmoeder gesloten, zodat ik geen kinderen kan krijgen. Kom toch bij mijn slavin; misschien zal ik uit haar nageslacht krijgen. En Abram luisterde naar de stem van Sarai" (Genesis 16:1-2, HSV).

Sarai zag het niet meer gebeuren. Op zo’n hoge leeftijd zou het zelfs voor God onmogelijk zijn om hen een zoon te schenken. Het leek ook Abram een goed idee om het dan maar op een deze manier te proberen; misschien lukte het via de slavin van Sarai. Abram wachtte niet op God. God wilde hem in genade een zoon schenken, terwijl hij het probeerde zelf te doen.

Is dat niet herkenbaar? Dat je zelf dingen wil oppakken, zo lang er nog niets lijkt te gebeuren van Gods belofte? Waarom vertrouwen we veel eerder op ons eigen handen dan op Gods handelen? Dat we onszelf in allerlei bochten wringen om iets gedaan te krijgen, terwijl God in genade ons dingen wil schenken?

Om over na te denken:

Waar werk jij nu keihard voor, terwijl God het je in genade wil schenken?