Tammuz 26

"Het gebed van iemand die bijna dood gaat van ellende en bij de Heer zijn hart uitstort.
Heer, luister naar mijn gebed. Ik roep U om hulp!" (Psalmen 102:1-2, BB).

Baruch (Geprezen is God)
Waar ben je God vandaag dankbaar voor?

Shekina (Gods aanwezigheid)
Waar nodig je Gods aanwezigheid voor uit vandaag?

Psalmen 102 is een gebed voor de diep bedroefden, voor de zwaar getroffenen, voor de hulpelozen. Stort je klacht maar uit bij God.

Kunnen we zomaar mopperen en klagen bij God? Waarom niet? Kan een vader de klaagzang van zijn kinderen zomaar negeren? Nee. Gods liefde is zo groot dat Hij hen wil horen in hun diepe ellende. Kunnen kinderen van God dan ook diepbedroefd en ellendig zijn? Helaas wel, al is er soms weinig ruimte voor in de kerk.

Maar David, die stoere herder die voor niets of niemand bang leek en door God werd uitgekozen om koning te worden, leert ons klagen voor God in onze nood. ‘Help God! Hoor mij toch! Speel toch geen verstoppertje met mij! U ziet toch hoe diep ik zit? Hoort U me dan niet roepen?’ En dan maakt hij in Psalmen 102 vers 4 tot 12 een opsomming van al zijn ellende. Hij eet niet, hij slaapt niet, hij zit zo diep.

Maar daar houdt zijn gebed niet op. Na al zijn klagen komt er een groot MAAR. In het Hebreeuws staat er dan letterlijk: ‘Maar U Heer, blijft voor altijd dezelfde, de herinnering van Uw naam zal door alle generaties heen blijven bestaan.’ Ja, we mogen mopperen, klagen en het uitroepen in onze nood. Maar God blijft dezelfde. Hij is bij ons en onze kinderen zoals Hij bij onze voorouders was!