De wet brengt doodt, de Geest maakt levend

"... Zo sloten zich op die dag ongeveer 3000 mensen bij de gemeente aan" (Handelingen 2:41b, BB).

Het wekenfeest dat de Joden vierden heet bij ons Pinksterfeest. Zeven weken na de uittocht uit Egypte kregen de Israëlieten de wet. Die was perfect van inhoud, maar de uitwerking was desastreus. De wet bracht de zonde aan het licht en leidde tot veroordeling.

De Israëlieten beriepen zich op hun goede gedrag toen ze de wet ontvingen en zeiden: "We zullen alles doen wat de HEER zegt" (Exodus 19:8, BB). Maar God had de wet nog niet in steen gegraveerd of ze overtraden hem al met een gouden kalf. Drieduizend mensen vonden daardoor de dood (zie Exodus 32:8, 28). Hun ontrouw en zelfrechtvaardiging nam de genade weg.

Op de pinksterdag liet God het niet aankomen op de verdienste van mensen. Het veroordelende effect van de wet was inmiddels door de dood van Jezus buiten werking gesteld. Wie dat begreep en inging op Gods genade kon nu zomaar de Heilige Geest ontvangen, die je van binnenuit verandert om te doen wat God graag wil.

Dat zie je daar op die pinksterdag in Jeruzalem gebeuren. Gods adem blaast nieuw leven in. Tongen komen in beweging. Mensen bidden in de Geest, spreken vrijmoedig over God, genezen zieken, krijgen aanwijzingen in dromen en visioenen. Mannen én vrouwen staan op en spreken namens God. Zelfs slaven en slavinnen doen mee.

En kijk nou: op die dag ontvangen drieduizend mensen eeuwig leven.

Drieduizend mensen stierven – drieduizend mensen ontvingen leven. Het is de wereld op z’n kop. De uitwerking van Gods genade.

"... Want de wet brengt uiteindelijk de dood. Maar de Geest van God maakt levend." (2 Korintiërs 3:6b, BB).