Schijnheiligen

"En er kwam grote vrees over heel de gemeente en over allen die dit hoorden" (Handelingen 5:11, HSV).

Sommige mensen vinden Ananias en Saffira een goed voorbeeld hoe God ook vandaag de dag nog steeds mensen kan veroordelen – en nog wel binnen de gemeente van Jezus Christus. Maar hoewel de mensen om hen heen het misschien niet zo ervaarden, is het helemaal niet zo klontjesklaar dat Ananias en Saffira door God werden veroordeeld (zie Handelingen 5:1-11). Wel is duidelijk dat er iets vreselijks gebeurde na het bedrog van deze twee.

Zo ging het ongeveer: Ananias en Saffira verkochten een lap grond, gaven de opbrengst aan de leiders van de gemeente in Jeruzalem, maar hielden een deel achter. Ananias vertelde echter dat dit het hele bedrag was. Petrus sprak Ananias aan op zijn bedrog – waarop Ananias dood neerviel. Zijn vrouw vertelde een paar uur later dezelfde leugen als haar man en volgde hem. De gemeente schrok daar natuurlijk hevig van.

Maar het meest schokkende van dit verhaal is misschien wel dat Ananias en Saffira een poging deden om de Heilige Geest te trotseren en bedriegen.

In de Bijbel is een waarschuwing te vinden voor mensen die de gemeente binnenkomen "die de genade voor onze God veranderen in losbandigheid". Zulke mensen moeten vroeg of laat de gevolgen van hun gedrag zelf dragen, omdat ze "de enige Heerser, God en onze Heere Jezus Christus, verloochenen" (Judas 1:4, HSV).

Genade leert ons dat we met ons bezit mogen doen wat we willen. Maar Ananias en Saffira misbruikten het evangelie van genade. "Niet de mensen hebben jullie bedrogen, maar God zelf," zei Petrus (Judas 1:4b, HSV). Hun grootste zonde is de oneerlijkheid. Petrus wordt er (gezien zijn eigen geschiedenis met onoprechtheid) boos en verdrietig van als mensen doen alsof.