Een taart alleen voor jou!

Ik heb een tip voor vandaag:

• Koop een taart.
• Pak een lepel.
• Eet de taart helemaal alleen op.

‘Dat doe je niet, Wilma.
Dit meen je niet!’

Ik kan je zeggen… dit doen jij en ik regelmatig…

Stel je voor: ik ben alleen in de keuken met die taart. Mijn stoel schuif ik aan. Een grote eetlepel heb ik in mijn rechterhand en dan komt het moment: ik schep in de taart. De vulling druipt over de rand en ik neem een grote hap!

Mijn zoon loopt de keuken in.
‘Mam! Wat doe je? Dit is niet normaal! Je zit hier in je eentje een belachelijk lekkere taart te eten. En wij dan? Waarom roep je ons niet?’

Soms zijn we zo gewend om te delen, maar… soms zijn we ook zo gewend om niet te delen.

Kun jij delen van dat waarvan je niet zo gewend bent om te delen?

• Kun jij geld delen?
• Kun jij tijd delen?
• Kun jij bezittingen delen?

Oké, we delen. Ik pak een mes en snij de taart in tien stukken. Mijn zoon krijgt 1 stuk. En ik de rest! ‘Zo... nu blij, schatje?’, zeg ik.

‘Mam, wat doe je? Dit is toch niet normaal?’, zal hij blijven zeggen.

Zo moedigt God ons aan om 1 stukje van onze taart weg te geven, 10%. Wij kijken naar alles wat we hebben en vragen ons af: ‘Moet dat echt? Waarom?’
In Maleachi 3:10 lezen we erover:

''Breng liever alle gaven waar Ik recht op heb naar de voorraadkamer van mijn tempel, namelijk het tiende deel van jullie oogsten. Dan zullen mijn priesters te eten hebben. Probeer het maar. (Let op… want nu gebeurt het!)

''...Dan zullen jullie zien dat Ik ervoor zal zorgen dat het goed met jullie gaat. Ik zal voldoende regen geven, zodat jullie grote oogsten zullen hebben. De oogsten zullen zo groot zijn, dat het allemaal niet meer in jullie schuren past'' (Maleachi 3:10, BB).

Als je durft te delen,
ga je ontdekken hoeveel je zult ontvangen.

Zullen we samen bidden?
‘In vertrouwen wil ik zo graag meer gaan oefenen om te delen van wat ik ontvangen heb. U belooft ons dat de ‘oogsten’ groot zullen zijn als wij doen wat U van ons vraagt. Wij eren U. In Jezus’ naam. Amen.’

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen