Geen verlatingsangst

"Mijn God, mijn God, waarom heeft U Mij verlaten?" (Matteüs 27:46b, BB)

Opmerkelijk: de enige keer dat Jezus in de evangeliën God aanroept met ‘God’ is hier aan het kruis. Anders praat Hij altijd met ‘de Vader’.

Jezus roept hier ‘mijn God’, omdat God hier optreedt als Rechter. God legt alle zonde van de hele wereld op Jezus en neemt dan afstand van Hem. Hij veroordeelt de zonde en voert de straf van de zonde uit: Jezus moet sterven. De schreeuw van Jezus ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’ toont de ernst van de zonde en de rechtvaardigheid van God. Het loon van de zonde is de dood.

Maar de veroordeling heeft niet het laatste woord bij Jezus aan het kruis. We lezen in Matteüs dat dit niet zijn laatste woorden zijn. ‘Nog eens schreeuwde Jezus het uit, toen gaf hij de geest,’ staat er in vers 50. In Lucas 23:46(BB) kun je lezen wat Hij als laatste riep: "... Vader, Ik vertrouw mijn geest aan U toe...".

Hier spreekt Jezus God weer aan als Vader. Hij weet dat God zich als Rechter van Hem af moest keren vanwege de zonde, maar dat Hij zich aan God als Vader kan blijven toevertrouwen.

God heeft daar opgetreden als Rechter, zodat Hij nooit meer het vonnis hoeft te vellen over mensen die in Jezus zijn. Het is volbracht, voorgoed. De zonde is veroordeeld aan het kruis, zodat wij nooit meer hoeven te zeggen: ‘Mijn God, waarom heeft u mij verlaten?’ In plaats daarvan mag je God altijd Vader noemen.

"... Ik zal je nooit in de steek laten. Ik zal je nooit verlaten," zegt onze Vader (Hebreeën 13:5b, BB).