Laatste woordenVoorbeeld

Jozef hield vast aan Gods belofte

“Jozef zei tegen zijn broers: Ik ga sterven, maar God zal zeker naar jullie omzien en jullie uit dit land laten trekken naar het land dat Hij gezworen heeft aan Abraham, Izak en Jakob…. en dan moeten jullie mijn beenderen vanhier meenemen” (Genesis 50:24-25, HSV).

Net als zijn vader had Jozef heel wat meegemaakt in zijn leven. Als 17-jarige was hij door zijn broers als slaaf verkocht en meegenomen naar Egypte. Daar werd hij de huisslaaf van Potifar, belandde onterecht in de gevangenis, maar werd op wonderlijke manier onderkoning van Egypte. In die positie kon hij talloze mensen, waaronder zijn eigen familie, van voedsel voorzien tijdens een hongersnood.

Jozef had een goed leven opgebouwd in Egypte. Maar toch was dat niet zijn eigenlijke thuis. Hij bleef zich verbonden voelen met het land dat God aan zijn overgrootvader Abraham had beloofd. De Heere had al voorzegd dat Abrahams familie als vreemdelingen in een ander land zou gaan wonen en daar vierhonderd jaar onderdrukt zou worden, maar dat de vierde generatie terug zou keren naar Kanaän (zie Genesis 15:13-16). Jozef had het eerste stuk van die voorspelling met eigen ogen uit zien komen. De hele familie woonde nu immers in Egypte. Hij vertrouwde erop dat ook de rest van Gods woorden uit zou komen. Daarom wilde hij dat zijn beenderen weer mee terug genomen zouden worden naar Kanaän.

Zijn er woorden van God waar jij aan vasthoudt, ook al zie je hun vervulling nog niet?