Avondmaal: liefde tot het uiterste

'Dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt; doet dit tot mijn gedachtenis' (Lucas 22:19, NBG51).

Het feest van de ongezuurde broden breekt weer aan. Voordat de zon boven Jeruzalem ondergaat, trekken Jezus en zijn volgelingen zich terug in een gastenverblijf. Ze zullen een geslacht en geroosterd lam nuttigen, net als de meeste stadsbewoners. Alles lijkt zo vredig, maar verderop wordt een complot tegen hen gesmeed.

Jezus wast één voor één de voeten van alle twaalf discipelen. Daarna stelt Hij het avondmaal in. De oude symbolen worden vervangen door brood en wijn.

‘Dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt,' zegt Hij over het brood (Lucas 22:19 e.v., NBG51). En over de wijn: 'Deze drinkbeker is het nieuwe testament in Mijn bloed, dat voor u vergoten wordt.'

Jezus reikt Johannes brood en wijn aan, de jonge discipel die Hem tot bij het kruis zal volgen. En Matteüs, Andreas, Jacobus en ook die anderen, die op de vlucht zullen slaan als Hij in de olijventuin gearresteerd wordt. En Simon Petrus, die Hem die nacht tot drie keer toe zal verraden. En ook Judas ontvangt brood en wijn, de man die Hem zal uitleveren. En jou, en mij, die ...

Eén ding wordt duidelijk: Jezus’ liefde gaat tot het uiterste (zie Johannes 13:1).

Kijk naar die handen met brood en wijn. Jezus blijft naar ons uitreiken. Er is geen veroordeling meer. Vergeving en verzoening gaan voor Hem uit.

Hij draagt ons op om elkaar steeds weer met brood en wijn te herinneren aan dit evangelie van genade.