Extravagante Offergaven (level three)

Op het derde en laatste niveau hebben we het over extravagante offergaven.

Extravagante offergaven zijn giften die voelen als een grote opoffering, die een beetje of juist heel veel pijn doen als je ze kwijt bent. Het zijn soms dingen waar je lang voor gewerkt, gewacht of gespaard hebt. Bijvoorbeeld een auto, een volledige spaarrekening of, naarmate je geloof, soms zelf iets zo groot als een huis. Toch zijn er opnieuw door de Bijbel heen voorbeelden te vinden van dat soort extravagante offers.

Denk bijvoorbeeld aan de weduwe die voor Elia een gebak maakte met de laatste ingrediënten die ze in haar huis kon vinden tijdens een lange, nationale hongersnood. Wat was het resultaat? Ze ontving zoveel olie dat ze voor zichzelf, haar zoon en voor Elia kon voorzien tot de hongersnood voorbij was. Of denk aan Maria van Bethanië die een jaarsalaris aan dure Nardusolie over Jezus’ voeten en Jezus’ haar goot. Of het moment waarop Jezus zich neerzet aan de schatkist in de tempel en kijkt naar hoe de menigte geld in de schatkist werpt (zie Markus 12). Hij was niet geïnteresseerd in hoeveel ze gaven, maar hij keek naar hoe ze het gaven. En om dat laatste prijst Hij een arme weduwe, die alles wat ze bezat in de schatkist wierp. Over mensen die hun bezittingen verkochten kunnen we ook in Handelingen meermaals lezen.

Het laatste niveau gaat dus niet over de hoeveelheid geld die je geeft, het gaat over de volwassenheid waarmee je het kunt afstaan. Op het derde niveau laat je los wat heilig voor je is, laat je los wat je hart heeft. Hier verkondig je dat je God op de troon van je leven wil hebben.

Abraham ging ons hier al in voor. Hij wacht immers 25 jaren op iets waar hij in eerste instantie niet eens om vroeg, maar wat God hem toch beloofde.

“...Je vrouw Sara zal een zoon krijgen. Je moet hem Izaäk noemen. Met hem zal Ik mijn verbond sluiten. Het zal een eeuwig verbond zijn met hem en zijn familie ná hem” (Genesis 17:19, BB).

En natuurlijk houdt God zich aan zijn belofte; Sara krijgt een zoon. Maar enkele jaren later vraagt God het wonderbare kind te offeren.

Soms is een extravagante (op)gave: teruggeven, loslaten, of stoppen wat God je in de eerste plaats heeft gegeven. Een extravagante gave is altijd ongemakkelijk om uit te voeren, maar het is een bewuste keuze om aan hem te gehoorzamen, om te vertrouwen op Hem.

God is immers onze bescherming, onze leverancier. En net zoals de olie bij de weduwe of het lam in de struik bij Abraham, beloont Hij dit extreme vertrouwen met onverwachte zegeningen.