Trots. Het grootste kwaadVoorbeeld

Trots drijft mensen uit elkaar

“Terwijl de vrouwen huppelden, zongen zij in beurtzang: Saul heeft zijn duizenden verslagen, maar David zijn tienduizenden. Toen ontstak Saul in woede; die woorden waren namelijk kwalijk in zijn ogen ...” (1 Samuel 18:7-8, HSV).

We zagen gisteren dat trots gebaseerd is op de vergelijking van jouw eigen status of prestaties met die van andere mensen. Dat betekent dus dat andere succesvolle mensen een bedreiging vormen voor jouw zelfbeeld. Dat schept verwijdering of zelfs vijandschap.

We zien dit bijvoorbeeld bij koning Saul. Hij was succesvol in politiek en militair opzicht. Maar toen kwam David bij hem in dienst, en die bleek nog succesvoller. Dat maakte Saul razend van jaloezie. Zijn eigen successen telden niet meer. Hij had alleen nog maar oog voor de prestaties van zijn ‘rivaal’. Hoewel David overwinningen boekte voor Israël (en dus voor Saul), beschouwde Saul hem langzamerhand steeds meer als een vijand. Niet omdat David iets verkeerd deed, maar omdat hij beter presteerde dan Saul zelf. Dat kon Sauls trotse hart niet verdragen. Hij ging zelfs zover dat hij David probeerde te doden. Toen die op de vlucht sloeg, verzamelde Saul een groep soldaten om hem op te sporen en te vermoorden. Het was alleen aan Gods bescherming te danken dat David deze jarenlange klopjacht overleefde.

Een trotse houding drijft mensen uit elkaar. Uiteindelijk maakt trots een mens eenzaam, omdat hij zelf aan de top wil staan en alle anderen van zich afstoot. Herken jij dit in jouw omgeving? Misschien wel bij jezelf? Waarin merk je dat?