In Vaders armen gesloten

"'... We waren hem kwijt en hebben hem nu terug'" (Lucas 15:32b, HTB).

Er is een jongste zoon die wegloopt, maar weer in de armen van de vader gesloten wordt.

Er is een oudste zoon die ogenschijnlijk blijft, maar nooit terechtkomt in de armen van de vader.

Wat een contrast, als je bedenkt dat het hier over God en zijn kinderen gaat. Jezus noemt God onze Vader. Altijd heeft Hij het over de Vader. En Hij schetst een beeld van de Vader dat totaal anders is dan de meeste vaders die wij kennen. Naast zijn macht en majesteit is deze Vader vol van onvoorwaardelijke liefde, die helemaal van zijn kant komt.

Jezus maakt met beide broers duidelijk wat zonde betekent. Allebei willen ze status en macht en allebei willen ze onafhankelijk zijn van hun vader. Herkenbaar of niet?

Jezus laat ook zien dat de zonde ons failliet maakt. De jongste zoon is zo slecht dat hij in een varkensstal terechtkomt. De oudste zoon is zo goed dat hij zich onmogelijk kan verenigen met zijn vader en zijn broer. Ze zijn allebei even zondig. Geef maar toe dat wij niet veel anders zijn.

Jezus maakt duidelijk waar ons probleem zit. We willen allemaal de gunst van God verdienen. De jongste zoon wil het goedmaken door als knecht voor zijn vader te gaan werken. De oudste zoon was altijd al een perfecte knecht. Maar de vader wíl helemaal geen knechten. Hij wil ze dan ook niet geven wat ze verdienen. Hij geeft ze veel meer, omdat ze zijn kinderen zijn.

Genade betekent onverdiende gunst. Dat heeft God de Vader op zijn hart voor zijn kinderen. Pas als je zo eenvoudig wordt dat je je niet langer op je eigen verdienste beroept, kan Vaders genade gaan stromen.

Pas als je weet dat je verloren bent zonder de Vader.