God aanbiddenVoorbeeld

De vreugde van niks doen

Er is een veel diepere laag van aanbidding, waarin we onszelf niet verbaal of non-verbaal kunnen uiten—maar waar we volledig passief zijn. De hoogste en meest intense vorm van aanbidding vindt plaats wanneer we niets anders kunnen doen dan versteld staan, wanneer we hulpeloos en sprakeloos zijn met verwondering en dankbaarheid, wanneer we gewoon achterover leunen en God aan het werk zien.

Ben je ooit in een situatie geweest waar er niets was dat je kon doen of zeggen? Iemand deed iets ontzettend geweldigs en het enige wat je kon doen, was je dankbaar voelen? Misschien ging die persoon weg, en had je hem of haar willen kunnen vinden om te zeggen hoezeer je waardeerde wat er gedaan was. En misschien voelde je je wel gefrustreerd, en werd een deel van je vreugde weggenomen, omdat het niet mogelijk was om je dankbaarheid te uiten. Normaal gesproken hebben we altijd het gevoel dat we iets moeten doen.

Ik zei niet dat we niks voelen, maar dat we niks doen. Dit is, volgens Jesaja, de beste manier om te leven—de manier waarop God wil dat we leven. Het vormt de grootste vreugde die er is. En hoewel we ons volkomen hulpeloos voelen—alsof we daar gewoon staan met onze mond vol tanden—ziet God hoe we ons voelen. Hij weet dat we dankbaar zijn.