Zijn grote offer, onze grote opdrachtVoorbeeld

Uittreksel: Hoop afgeleverd door Rob Hoskins
Ik herinner me een verhaal dat mijn vader jaren geleden vertelde over een Zuid-Amerikaanse man die uit zijn werk kwam en een klein boekje met het evangelie ontving van een jong christelijk koppel op de hoek van de straat. Toen hij zag dat het een boekje over God was, verscheurde hij het en gooide het weg. Op een bepaald moment had hij besloten dat hij God haatte, de kerk, en iedereen die de kerk vertegenwoordigde. (Het is heel goed mogelijk dat zijn vijandschap werd verergerd door de marxistische literatuur die toentertijd Latijns-Amerika overspoelde.)

Maar toen hij die avond thuis aankwam, vond hij nog een stukje van het boekje dat aan de mouw van zijn shirt was blijven hangen. Hij veegde het eraf maar kon niet voorkomen dat hij zag wat er op het papiertje geschreven stond: "En de Heer zei..." Hij gooide het stukje papier weg met een vloek. Maar hij kon de zin maar niet uit zijn hoofd krijgen. "En de Heer zei..."

Tijdens het eten dacht hij erover na. Hij kon die nacht zelfs niet goed slapen omdat het maar bleef rondspoken in zijn dromen. "En de Heer zei..."

De volgende dag op het werk zat de zin nog steeds in zijn gedachten. Toen hij zich opnieuw naar huis haastte die avond, was hij geweldig blij om te zien dat hetzelfde groepje jonge mensen op dezelfde hoek stond en dezelfde boekjes aan het uitdelen waren. Hij haastte zich naar een van de jonge mannen, en vroeg, "Vertel me alsjeblieft wat de Heer zei!"

Hij hoorde de boodschap van het evangelie, gaf zijn leven aan Christus en werd later een dominee.