De profeet ElisaVoorbeeld

Elisa aanvaarden als Elia’s opvolger

“Toen nu de leerling-profeten uit Jericho, die aan de overzijde waren, hem zagen, zeiden zij: De geest van Elia rust op Elisa. Zij kwamen hem tegemoet en bogen zich ter aarde voor hem neer” (2 Koningen 2:15, HSV).

Toen Elisa had gezien hoe Elia naar de hemel ging, pakte hij de profetenmantel op en ging terug naar Jericho. Op de heenweg, toen ze samen de rivier de Jordaan overstaken, had Elia met zijn mantel op het water geslagen. Toen was er een droog pad ontstaan. Nu deed Elisa precies hetzelfde, onder de uitroep: “Waar is de HEERE, de God van Elia?” In antwoord hierop liet God het water opnieuw opzij gaan. Dat was een belangrijk teken voor Elisa en de andere toeschouwers dat “de geest van Elia op Elisa rustte”. Hun vertrouwde mentor Elia had hen verlaten, maar de Heere God niet. Hij was nog dezelfde. Er was ook nog steeds een profeet nodig die het Woord van God verkondigde en mensen tot bekering riep. Nu was dit Elisa’s taak zolang de Heere hem ertoe riep — en dat was de rest van zijn leven.

De leerling-profeten moesten Elisa accepteren als hun nieuwe geestelijk leider. Ook wij moeten soms afscheid nemen van een voorganger of leider met wie we ons verbonden voelen, en iemand anders verwelkomen die we wellicht nog niet eens kennen.

Voel jij je verbonden met bepaalde geestelijke leiders — misschien wel te veel? Wat hebben zij voor jou betekend? Hoe kan dit verhaal jou helpen om een gezonde balans te vinden?