De profeet ElisaVoorbeeld

God voor je karretje proberen te spannen

“Elisa was ziek geworden; het was de ziekte waaraan hij zou sterven. Joas, de koning van Israël, kwam bij hem en huilde om hem. Hij zei: Mijn vader, mijn vader, wagen van Israël en zijn ruiters!” (2 Koningen 13:14, HSV)

Op het eerste gezicht schetst bovenstaand Bijbelvers een ontroerend beeld. Elisa lag op sterven en koning Joas kwam bij hem op bezoek. De koning was tot tranen geroerd door het verlies van de profeet. Hij noemde hem “Mijn vader, wagen van Israël en zijn ruiters” — net zoals Elisa zijn mentor Elia had genoemd.

Om Joas’ woorden goed te begrijpen, moeten we echter naar hun context kijken. Een paar verzen eerder lezen we dat deze koning “...deed wat slecht was in de ogen van de HEERE...” (2 Koningen 13:11, HSV). Hij was geen gelovige man, maar steunde verschillende religies tegelijkertijd. Hij diende de Heere niet van harte, maar wilde slechts zijn hulp in tijden van nood. God was zijn “laatste redmiddel”. Mede omdat Israëls leger grotendeels verwoest was door de Syriërs (zie 2 Koningen 13:7), wilde Joas de hemelse legers waar Elisa over leek te beschikken, niet verliezen. Nu Elisa stierf, vreesde de koning dat God hem niet meer zou helpen. Dat was de reden voor zijn tranen.

Koning Joas wilde God voor zijn karretje spannen. Waarvoor heb jij God nodig? Wordt je leven gekenmerkt door een voortdurend vertrouwen zoals je kunt lezen in Psalm 91?