Dag 7: Vreugde heeft de laatste lach

Ik heb op vele begrafenissen vreugde gezien.

Eigenlijk bij de meeste begrafenissen. Zelfs bij pijn en verdriet is het gebruikelijk om vrienden en familie hun vreugde te horen uiten. Vaak als ze opstaan om op de begrafenis te spreken, lachen ze, huilen ze, en lachen ze daarna weer een weg door hun woorden. Wanneer iedereen na de begrafenis bijeenkomt voor de receptie, zijn er zowel tranen als gelach als mensen zich de goede tijden herinneren die ze met de overledene hadden.

David schreef in Psalmen 30:6: "'s Avonds is er droefheid, maar ʼs morgens klinkt gejuich." (HTB) Paulus zegt iets vergleijkbaar in 2 Corinthiërs 4:17: "Onze moeilijkheden en pijn zijn uiteindelijk niet zo groot en zullen ook niet zo lang duren. Maar het gevolg ervan is dat wij voor altijd in Gods heerlijke nabijheid zullen leven." (HTB) Zowel David als Paulus konden voorbij de pijn van het moment kijken en zien dat er iets beters in het verschiet lag.

Het is duidelijk dat vreugde niet de eerste emotie is die je voelt als de dood toeslaat. In de vroege nasleep van een verlies is de pijn reëel, de pijn dringt diep door en het verdriet kan allesoverheersend aanvoelen. Ja, het huilen blijft voor de nacht – en vaak is het inderdaad een lange, donkere nacht.

Maar aan alle nachten komt een einde. Zelfs de langste, donkerste, verdrietigste nachten eindigen. Te zijner tijd komt de zon op, verjaagt het licht de duisternis en ontstaat er weer hoop. Als je 's nachts huilt, is het belangrijk om te onthouden dat de ochtend eraan komt en dat er vreugde op komst is.

Vreugde neemt je lijden natuurlijk niet weg en het herstelt je verlies niet. Aan de buitenkant verandert er niets. Maar vanbinnen verandert alles. Wanneer je rouw wordt getransformeerd door de vreugde van de Heer, keert de kracht terug en ontstaat er hoop. Je krijgt een duidelijker, positiever perspectief op het verlies dat je hebt geleden en op de toekomst die je te wachten staat.

Natuurlijk kun je de vreugde niet dwingen, net zo min als je de zon kunt dwingen op te komen. Timing is belangrijk. Seizoenen komen en gaan. Op dit moment huil je misschien, en dat is oké, maar wees gerust, je zult niet eeuwig huilen. Vandaag rouw je misschien, maar je zult snel genoeg dansen. Vreugde lacht altijd het laatst.

Je hoeft vreugde niet te dwingen, maar je moet het wel verwachten. En als het komt, verwelkom het dan. Rust erin. Genees erin. Vind er kracht in.

______________________________

Was dit leesplan nuttig? We hebben dit leesplan gebaseerd op The Art of Overcoming (De kunst van het overwinnen) van Tim Timberlake. Lees het hele boek! Krijg je kopie vandaag!Met elke aankoop krijgt iemand in nood een Bijbel.