Een tijd om te zwijgen en een tijd om te sprekenVoorbeeld

Zwijg niet als je gezondigd hebt

Toen ik zweeg, teerden mijn beenderen weg, onder mijn jammerklachten, de hele dag.” (Psalm 32:3, HSV).

David zat er helemaal doorheen. Hij voelde Gods hand zwaar op zich drukken. Waarom? Omdat hij gezondigd had en dat niet wilde toegeven. Hij ging gewoon verder met zijn leven. Maar hij ontdekte al snel dat dat niet ging. De onbeleden zonde nam al zijn levensvreugde weg. Er was maar één oplossing: “...Ik zei: Ik zal mijn overtredingen belijden voor de HEERE...” (Psalm 32:5, HSV). Dat was de juiste stap, want hetzelfde vers gaat verder: “En Ú vergaf mijn ongerechtigheid, mijn zonde.” Wat een opluchting! Nu kon David weer ademhalen. Het was weer goed tussen de Heere en hem.

Jakobus 5:16 (HSV) voegt hier nog iets aan toe. Als we gezondigd hebben, is het goed dat ook op te biechten aan medegelovigen. Zo wordt de zonde aan het licht gebracht. Zo kunnen onze geestelijke broers en zussen ook voor ons bidden. En dat is belangrijk, want “...een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand”.

Blijf dus niet in een eenzaam hoekje zitten met je zonden en problemen. Praat erover met iemand die je vertrouwt, bijvoorbeeld iemand uit je gemeente. Belijd je zonde aan God. Dan zul je vergeving en genezing ervaren. Want “als wij onze zonden belijden: Hij [God] is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid” (1 Johannes 1:9, HSV). Wat een opluchting geeft dat!