Gods doel met IsraëlVoorbeeld

Tot zegen zijn

Kernachtiger dan Gods eerste woorden tot Abraham kun je het bijna niet formuleren. Direct na de opdracht om zijn land en familie te verlaten, maakt God zijn bedoelingen duidelijk: je zult een groot volk worden en tot een zegen zijn! De hele mensheid (“alle geslachten van de aardbodem”) zal zelfs delen in Abrahams zegen.

Je kunt trouwens het oorspronkelijke Hebreeuws van deze tekst ook vertalen met: ‘Alle geslachten van de aardbodem zullen wensen gezegend te zijn zoals jij’. Dit vind je ook in sommige Bijbelvertalingen terug. Maar daarin klinkt een soort exclusiviteit. Alsof God Abraham meer zou zegenen dan anderen. Dat Israël als ’t ware Gods VIP-clubje is en de rest van de wereld mag toekijken.

Abrahams leven getuigt van de eerste interpretatie. En niemand bracht dit zo mooi onder woorden als de voormalig Britse Opperrabbijn Jonathan Sacks in zijn boek Niet in Gods Naam:

“Abraham zelf, de man die in hoog aanzien staat bij 2,4 miljard christenen, 1,6 miljard moslims en 13 miljoen Joden, heerste niet over een keizerrijk, voerde geen leger aan, veroverde geen grondgebied, deed geen wonderen en sprak ook geen profetieën uit. Hoewel hij anders leefde dan zijn buren, vocht hij wel voor hen en bad hij voor hen in misschien wel de meest vermetele taal van een mens tot God: ‘Hij die rechter is over de hele aarde moet toch rechtvaardig handelen?’ (Genesis 18:25) Hij probeerde trouw te zijn aan zijn geloof en een zegen voor anderen, ongeacht hun geloof. Dat idee, dat daarna vele eeuwen genegeerd is, blijft de meest kernachtige definitie van het abrahamitische geloof. Het is niet onze taak om de wereld te veroveren of te bekeren of anderen een uniform geloof op te leggen. Het is onze taak een zegen voor de wereld te zijn.”

Dit is Gods doel met Israël. Door dit volk komt God ons goddeloze mensen genadig tegemoet. Niet met groots hemels machtsvertoon, maar door mensen als jij en ik, die een Hemelse opdracht hebben om tot zegen te zijn. Klinkt dat bekend …?