Durf jij het?

Ik kan me op geen enkele wijze voorstellen hoe is het moet zijn om 38 jaar lang ziek te zijn en al helemaal niet als je ook steeds omringt wordt met zieken, blinden, kreupelen, verlamden, en waarschijnlijk nog veel meer zieken. Of dat de sfeer ten goede komt durf ik te betwijfelen.

Dat wordt ook wel zichtbaar in dit verhaal. Want als de kans zich dan voordoet om genezen te worden, komen er spontaan een aantal redenen naar boven waarom het niet mogelijk is. ‘Ik ben te traag en altijd te laat’, ‘ik heb geen vrienden die me helpen’. 'Nee hoor, mijn situatie is zo erg geworden dat ik alle hoop verloren heb', zo stelt deze man.

We zouden veel kunnen zeggen over het feit dat alleen deze man door Jezus werd aangesproken. Of er ook andere aangesproken of genezen zijn door Jezus vertelt het verhaal niet. Maar de schrijver vond het kennelijk relevanter om in te zoomen op deze persoon.

Het is zo bijzonder dat, terwijl deze man het zelf niet meer zag, Jezus hem wel zag zitten, sterker nog, Jezus zag hem liggen, want zo ver was het al met hem. Hij gebiedt hem om op te staan en te gaan lopen! Na 38 jaar vindt er genezing plaats. De man staat op en gehoorzaamt, hij gaat lopen!

Welke nood is er in jouw leven? Of in dat van je geliefden? En zijn er redenen waarom je niet meer gelooft in een wonder? Zou het kunnen zijn dat Jezus naast je staat, je de hand reikt, maar dat je het niet meer durft?

Soms is er lef nodig om gehoorzaam te zijn, om te doen wat Jezus van ons vraagt. Maar eerlijk, als Hij het zegt, dan sta je toch op om het te doen?