De verbonden met IsraëlVoorbeeld

Ik zal u tot een groot volk maken

De Heere belooft dat Abram de vader zal worden van een groot volk. Gezien het belang van nageslacht in die tijd, is dit een prachtige belofte. Maar in de jaren daarna komt er niets van terecht. Abram is 75 jaar oud als hij deze belofte krijgt. Maar als hij 14 jaar later nog steeds geen zoon heeft gekregen besluit hij om (uit wanhoop) te komen tot zijn slavin Hagar. Daaruit wordt Ismaël geboren. Nog steeds is er geen zoon uit zijn huwelijk met Sara voortgekomen.

Als hij 99 jaar oud is, sluit God opnieuw een verbond met Abram en zegt daarbij tegen hem: “...U zult vader worden van een menigte volken” (Genesis 17:4, HSV). Maar Abraham en Sara waren eigenlijk al te oud om nog kinderen te kunnen krijgen. De apostel Paulus zegt in Romeinen 4 dat zowel het lichaam van Abraham als ook de moederschoot van Sara al verstorven waren. Het was menselijkerwijs gesproken onmogelijk geworden.

Maar als God zegt ‘Ik zal’ dan doet Hij dat ook. Uiteindelijk werd toch Izak geboren, die we ook wel ‘de zoon van de belofte’ noemen. De Heere heeft dit bewust zo laten gebeuren zodat het duidelijk werd voor Abraham en voor de hele wereld dat het uit God is, en niet door menselijke kracht. Is dat niet de boodschap van genade? Dat God doet wat wij niet kunnen? Zo is Israël ontstaan: door een wonder van God. Het motto voor het bestaan en het leven van dit volk is dan ook: “Niet door kracht en niet door geweld, maar door Mijn Geest, zegt de HEERE...” (Zacharia 4:6, HSV). In de hele geschiedenis van het volk Israël is dit een rode draad, die bewijst dat God zich aan dit volk heeft verbonden.