Het Albasten Kruikje Voorbeeld

Alles gegeven

Zes dagen voor Pesach, het Joodse Paasfeest, ging Jezus naar Bethanië. Daar woonde Lazarus, die Hij uit de dood weer tot leven had gebracht. De mensen uit Bethanië hielden ter ere van Hem een feestmaaltijd. Martha bediende daarbij. Jezus zat met Lazarus en de anderen aan tafel. Die avond bracht Maria een dure nardusolie, gemaakt van pure nardus—wellicht dezelfde zalfolie die ze had gebruikt voor Lazarus toen hij overleden was en in het graf lag. Roekeloos brak ze de hals van het albasten kruikje af. Ze had niet de intentie om er ook maar iets van te houden.

Meteen vulde de sterke, exotische geur haar neus en ze knielde, net zoals ze eerder deed bij Lazarus' graf toen Jezus erbij was. Langzaam, heel langzaam, maakte ze haar haren los. Overweldigd door emoties zat ze aan de voeten van haar Meester—haar Meester, de Man die haar uitkoos en liefhad. Die haar broer uit de dood deed opstaan.

Tranen stroomden over haar wangen. Ze goot de kostbare olie uit op Jezus' voeten, zalfde ze met zowel de olie als haar tranen. Voorzichtig en zorgzaam droogde ze zijn voeten af met haar haren, alsof de tijd stilstond; het hele huis was gevuld met de geur van parfum. Maria gaf Jezus alles. Niet alleen gaf zij de dure parfum, waarschijnlijk het meest kostbare bezit van haar familie. Maar zij gaf ook zichzelf.

Joodse vrouwen waren gewend hun haar vast te maken en te bedekken—de enige die dit mocht zien was haar echtgenoot. In de daad van het afdrogen van Jezus' voeten, zegt ze tegen iedereen, dat Jezus als haar echtgenoot voor haar is. Geen wonder dat ze haar zondig noemen in het evangelie van Lukas—alleen een onkuise vrouw zou zo'n publieke schaamteloze daad overwegen. Maar wij weten dat ze zich volkomen vernederde.

In dit bijzondere moment, deed Maria een profetische daad en zalfde Jezus al vóór zijn begrafenis, die zes dagen later zou plaatsvinden.

Een leven uitgegoten; alles gegeven.