Vreugde voor alle seizoenenVoorbeeld

Jarenlang was ik een depressieve christen. Ik hield heel veel van de Heer en ik wist zelfs dat ik naar de hemel zou gaan als ik zou sterven. Ik kon echter niet de vreugde ontdekken van zijn aanwezigheid op aarde. Ik voelde mezelf verwijderd van hoop en vrede. Het zwarte gat van depressie was mijn constante metgezel en mijn lelijke vriend.



Deze depressie ontstond tijdens een strijd met onvruchtbaarheid. Ik zond 5 baby's naar de hemel. Ze hadden allemaal maar 12 tot 20 weken geleefd in mijn moederschoot. Elke bevruchting was een wonder... en elke miskraam was een instortende en hartverscheurende verwoesting.



Mijn hormonen waren de controle kwijt... mijn hoop was vervlogen... en mijn armen waren leeg. En het ergste van alles, mijn hart was gebroken.



Ook al was ik al moeder geworden van 2 prachtige, eigenwijze, levendige kleine jongens, wist ik dat ik geschapen was om de moeder van méér kindjes te zijn. Het moederschap was mijn bestemming en mijn roeping. Waarom was het allemaal zo moeilijk?



Tijdens deze beangstigend hopeloze dagen ontwikkelde ik ook een verslaving. Mijn verslaving had niets te maken met zelfzorgmedicijnen, of een fles gevuld met alcohol. Ook was het niet gelinkt aan eetaanvallen.



Mijn verslaving... mijn favoriete medicijn... was een echt wonder. Toen ik depressief was en aan het bijkomen was van de pijn van vervlogen hoop, onbeantwoorde gebeden, en een lichaam dat me bedroog, werd ik verslaafd aan het Woord van God.



Tijdens deze donkere dagen werd de Bijbel een bron van vreugde en licht.



Tijdens lange nachten van hopeloosheid sprak het Woord van God beloften en een doel uit.



Tijdens maanden van ontmoediging was de Bijbel een stem van bemoediging en zegen.



Mijn armen waren nog steeds leeg, maar mijn hart was vol. Mijn gebeden bleven tot op heden onbeantwoord, maar ik werd verliefd op Hem... opnieuw en opnieuw en opnieuw.



Ik zou door elke donkere dag van depressie willen gaan om Jezus te kennen op de manier zoals ik Hem nu ken.



Ik zou steeds weer opnieuw door de vallei van onvruchtbaarheid en teleurstelling willen wandelen om de uitdagend vreugdevolle vrouw te kunnen zijn die ik vandaag ben.



Vreugdevolle gedachte om over na te denken: Als vreugde inderdaad gevonden wordt in zijn aanwezigheid, waarom is het voor zoveel gelovigen dan een strijd om te blijven op een plek van vreugde?