Goud

...de bepalingen van de HEERE zijn waarachtig, met elkaar zijn ze rechtvaardig - Psalm 19:10 (HSV)

De dichter van de psalm zingt een loflied op de wet van de Eeuwige. Hij vergelijkt de Thora met de zon. Over de voorschriften van God zegt hij: ‘Ze zijn begeerlijker dan goud, dan fijn goud in overvloed, en zoeter dan honing, dan honing vers uit de raat.’ Het gebod van God is voor hem een bron van licht en levenskracht.

Ik kan me voorstellen dat iemand hier vraagtekens bij zet. In het verleden heeft de wet van God mensen het leven nogal eens heel zuur gemaakt. Denk maar aan een roman als 'Knielen op een bed violen' van Jan Siebelink. De mensen in dat boek zijn doodsbang om een geloofsregel te overtreden. Hoe kan de dichter de wet van God dan ‘goud’ noemen?

Misschien kun je dat begrijpen, als je eraan denkt hoe Jezus hem heeft uitgelegd. Anders dan in het boek van Siebelink. De kern ervan is: ‘God liefhebben en je naaste als jezelf.’ Waar dat gedaan wordt, gaat de zon op.

Om over te mediteren

‘Liefde is het hart van het heelal’ (uit een gedicht van Gabriël Smit).