Schuilen Bij God. Het Verhaal Van RuthVoorbeeld

Er gloort hoop

“Toen zei Naomi tegen haar schoondochter: Moge hij, die zijn goedertierenheid niet onthouden heeft aan de levenden en aan de doden, gezegend worden door de HEERE. Verder zei Naomi tegen haar: Die man is nauw aan ons verwant, hij is een van onze lossers.” (Ruth 2:20)

Als Ruth thuiskomt met het koren dat ze geraapt heeft, is Naomi blij verrast dat ze zoveel heeft kunnen verzamelen. Ze wordt nog enthousiaster als ze hoort dat Ruth op de akker van Boaz was en dat hij zo goed voor haar is geweest. Ze wenst hem Gods zegen toe — of, als we dit vers iets anders vertalen, prijst ze God voor Zijn goedertierenheid voor zichzelf, Ruth en hun overleden echtgenoten. Naomi weet namelijk dat Boaz familie van hen is, en daarmee is hij een potentiële ‘losser’.

In Gods wetten voor Israël was bepaald dat een ‘losser’ de plicht had om verwanten te beschermen tegen armoede en tegen het uitsterven van hun familie. Hij kon bijvoorbeeld een akker terugkopen die familieleden uit nood hadden moeten verkopen. Zo bleef het landbezit binnen de familie, wat in de samenleving van Israël zowel emotioneel als economisch gezien erg belangrijk was. Boaz’ gulle en vriendelijke houding geeft Naomi hoop dat hij bereid zal zijn om zijn rol als losser te spelen en hen te redden uit hun armoede en hulpeloze situatie.

Heb jij wel eens in een hulpeloze situatie gezeten en toen plotseling een sprankje hoop gekregen? Zag je daarin Gods leiding?