David en Absalom

David wordt ouder en zijn zoons worden volwassen. Eén van die zoons, Absalom, ziet dat koningschap wel zitten en doet een greep naar de kroon. Hij wint grote populariteit en laat zich tot koning kronen in Hebron. David moet vluchten voor zijn leven!

Zowel David als Absalom hebben veel aanhangers en het is een spannende tijd. David heeft in zijn leven veel vijanden gehad die hem naar het leven stonden, maar het lukt hem niet om zijn eigen zoon dood te wensen. De strijd staat voor de deur, maar David spreekt zijn leger toe dat ze niet te hard mogen optreden tegen zijn zoon Absalom.

Duizenden mannen verliezen die dag het leven. In de chaos van de strijd komen Absaloms lange haren vast te zitten in de takken van een boom. Een soldaat vertelt dat aan de aanvoerder van David, Joab, die zijn koning jarenlang gediend heeft en hem wil beschermen met alles wat hij heeft. Joab is woedend op Absalom en hij vindt het menselijk gezien rechtvaardig om de bedreiging van Davids koningschap de kop in te drukken. Joab neemt een aantal soldaten mee en ze slaan Absalom in elkaar totdat hij dood is.

Als David dit hoort, is hij diep bedroefd. Hij geeft niet om de wijking van het gevaar, hij geeft om zijn zoon. Onvoorwaardelijke vaderliefde is voor David groter dan rechtvaardigheid. Hoewel Absalom menselijk gezien wellicht straf verdiende, is voor David zijn bloedband met zijn zoon veel groter dan recht maken wat krom was. Toch is David niet perfect. David is volledig overstuur door het verlies van zijn zoon. Joab spreekt hem toe dat het net lijkt alsof David zijn opstandige zoon vele malen belangrijker vindt dan duizenden trouwe volgers.

In tegenstelling tot David, heeft God zelf wel rechtvaardigheid boven vaderliefde gezet. God de Vader heeft Zijn eigen Zoon opgeofferd om recht te doen. Niet om straf te dragen die Hij zelf had verdiend, maar om de straf te dragen van zondige mensen. David begreep veel van Gods gerechtigheid, maar niet alles.

God is werkelijk rechtvaardig. Zonde moet gestraft worden. Jezus heeft die straf gedragen, zodat jij en ik dat niet hoeven. In Jezus mogen wij volledig gerechtvaardigd worden. Als God naar ons kijkt om onze zonden te zien, ziet hij niks anders dan de volmaaktheid van Jezus. Dat God ons niet straft met de eeuwige dood betekent niet dat hij niet rechtvaardig is, het betekent dat er vergeving mogelijk is, omdat de straf al is gedragen. En omdat die straf gedragen is, mogen wij iets ervaren van Gods Vaderliefde. Heb jij die onvoorwaardelijke Vaderliefde van God wel eens ervaren?