Laat het vuur weer branden deel 4Voorbeeld

Gezamenlijk stil worden op weg naar Pasen

Regelmatig merk ik dat ik aangesproken word door teksten, die mij stimuleren om stil te worden en stil te zijn. In de tekst lezen we: "Zeker, mijn ziel is stil voor God; van Hem is mijn heil."

In het dagelijkse leven bemerk ik dat ik doorgaans veel geluid om mij heen heb, of het nou kinderstemmen zijn, de muziek die ik bewust aanzet of de televisie die mij in de avond menigmaal mag vermaken. In ieder willekeurig winkelcentrum hoor je tegenwoordig harde muziek, want blijkbaar moet er altijd geluid voor handen zijn.

Hoe stil daarentegen zou het op Golgotha geweest zijn, toen een doodse stilte overheerste. Een stilte die vooraf ging aan een lijdensweg, waar we vaak onvoldoende bewust bij ‘stil’ staan.

Is het angst, onrust of is ons leven vaak te druk of te vol, wat ons weerhoudt om een tijdje stilheid in acht te nemen. Weten we eigenlijk wel hoe we stil kunnen worden, waarbij Jezus ons prachtige voorbeelden voorleefde, door zich af te zonderen? Zouden wij dat ook kunnen, of zijn we bang om de confrontatie aan te gaan, of wellicht heel veel dingen te moeten missen?

Ik ben ervan overtuigd, en ik zou het mijzelf ook gunnen, dat als we op vaste momenten echt ruimte bieden aan stilte, aan letterlijk stil staan, dat de genade van Golgotha dieper tot me door zou kunnen dringen. Dan wordt een ‘doodse stilte’, wellicht meer een ‘vredige, fijne stilte’ die mij in verbinding brengt met een Verlosser die voor mijn zonden aan het kruis enorm heeft geleden.

Vraag:
Lukt het ons nog echt stil te worden en hierdoor de waarde van Pasen tot ons door te laten dringen?

Ik wens jullie stilte toe, op weg naar Pasen.

Vriendelijke groeten, Erna, 43 jaar