Ik ben gekomen om zielen te redden...

Het volgende verhaal is er een waar ik helemaal niet trots op ben, maar ik denk dat het belangrijk is dat ik het met jullie deel, voor het geval het op de een of andere manier tot jullie hart spreekt.

Zoals jullie weten, kunnen Joden en Samaritanen niet goed met elkaar opschieten. In feite hebben mijn broer Johannes en ik altijd een zeer sterke afkeer, bijna een haat, voor hen gehad. Toen Jezus ging preken en de zieken in Samaria genas, konden wij niet begrijpen waarom Hij zijn kostbare tijd en energie verspilde aan de Samaritanen. Het waren zulke vervelende mensen... het sloeg nergens op! Toen Jezus ons opdroeg om de velden van Melech te bewerken, snapten we niet waarom.

Op een gegeven moment waren nog we steeds in Samaria, terwijl we alles probeerden te begrijpen. Ineens kwamen een aantal Samaritanen ons beledigen en bespugen - en niet alleen ons, maar ook Jezus! Onze harten brandden van woede, en we smeekten Jezus om vuur uit de hemel te zenden om deze onwaardige mensen te verteren (Lucas 9:51-56). We waren zo boos, dat we zelfs tegen Jezus durfden te zeggen dat naar Samaria gaan een dom idee was.

Jezus corrigeerde ons, geduldig en duidelijk. Toen begonnen we het eindelijk te begrijpen. Wat er gebeurde met Photina bij de put en hoe zij zovele anderen over Jezus vertelde, zou een impact hebben op heel veel levens. Die Samaritanen, die wij zo haatten, waren bereid in Jezus te geloven zonder zelfs maar grote wonderen te zien.

Als Joden hebben wij onszelf altijd beter gevonden dan de Samaritanen, maar die dag realiseerden wij ons dat wij dat niet zijn. Jezus riep ons niet om anderen te veroordelen, maar om hen te dienen, vol liefde en nederigheid.

Ik kan nog steeds niet geloven dat we zulke dingen durfden te zeggen! Wat dachten we wel niet? We schaamden ons zo... Jezus bemoedigde ons, en we voelden ons weer door Hem aanvaard en vergeven. Maar op die dag verdienden we de bijnaam "Zonen van de Donder"... het is een goede manier om ons te laten herinneren dat we een beetje moesten kalmeren! :-)

Mijn naam is Jakobus, en ondanks mijn fouten, ben ik uitgekozen door Jezus.

Beste vriend(in), ben je ooit ontploft in het bijzijn van God of andere mensen en heb je er daarna spijt van gehad? God werkt aan je karakter, en Hij wil je elke dag meer en meer zuiveren. Ik bid dat mensen je niet kennen als een "kind van de donder", maar als een kind van God. :-)

Jij bent gekozen en bewonderd!

Christian Misch