Geloven voor dummies

Psalm 1 - Een fundament voor je christelijke leven

Bij de bron: water voor de wereld en leven uit Gods genade

Grenzeloze Liefde. Jezus Geeft Zichzelf voor de wereld

Wat heeft Jezus gedaan & waarom is het belangrijk?

Wat biedt Jezus aan?

Waarom leef ik?

Nieuw hart: Hoe God jou nieuw maakt

Wat Biedt Het Geloof Ondernemers in Tijden Van Crisis?

Beloften vanuit Jesaja met muziek van Project of Love (deel 1)

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch5" data-usfm="JHN.5.31+JHN.5.32+JHN.5.33+JHN.5.34+JHN.5.35+JHN.5.36+JHN.5.37+JHN.5.38+JHN.5.39+JHN.5.40+JHN.5.41+JHN.5.42+JHN.5.43+JHN.5.44+JHN.5.45+JHN.5.46+JHN.5.47">
 <div class="p">31Als Ik iets over Mijzelf zeg, is dat niet geloofwaardig. 32Maar er is een Ander die over Mij getuigt dat Ik de waarheid spreek en Ik weet dat Hij gelijk heeft. 33U heeft mensen naar Johannes de Doper gestuurd om te horen wat hij zei. En hij heeft niets dan de waarheid gesproken. 34Nu heb Ik het getuigenis van een mens niet nodig. Ik herinner u er alleen maar aan, omdat Ik wil dat u gered wordt en zult leven. 35Johannes was een helder schijnende lamp en u hebt een korte tijd van dat licht genoten. 36Maar Ik heb een getuigenis dat meer waarde heeft dan dat van Johannes. Denk eens aan de wonderen die de Vader Mij laat doen. Die zijn het bewijs dat Hij Mij gestuurd heeft. 37Daarmee is Hij mijn getuige, hoewel u Hem nog nooit hebt gezien of gehoord. 38Wat de Vader zegt, bereikt u niet werkelijk. Want u gelooft Mij niet, hoewel Ik door Hem gestuurd ben. 39U leest in de boeken van Mozes en de profeten omdat u denkt daarin eeuwig leven te vinden. Al die boeken getuigen over Mij. 40En toch wilt u niet bij Mij komen om eeuwig leven te vinden.</div><div class="p"> 41Eer van mensen vind Ik niet belangrijk, 42omdat Ik weet hoe u bent: u hebt de liefde van God niet in u. 43Ik ben gekomen om mijn Vader te vertegenwoordigen en u ontvangt Mij niet. Maar wie uit zichzelf komt, zult u wel ontvangen. 44U vindt het zo belangrijk wat de mensen van u zeggen dat u vergeet dat het erom gaat wat God van u denkt. Daarom kunt u niet in Mij geloven. 45Denk maar niet dat Ik u bij de Vader zal aanklagen. Dat doet Mozes, op wie u uw hoop gevestigd hebt. 46Maar u hebt hem niet echt geloofd. Anders zou u Mij ook geloven. Mozes heeft immers geschreven dat Ik zou komen? 47Als u niet gelooft wat hij heeft geschreven, hoe zult u dan geloven wat Ik zeg?&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch19" data-usfm="GEN.19">
 <div class="label">19</div><div class="s1">De verwoesting van Sodom en Gomorra</div><div class="p"> 1Die avond kwamen de twee engelen bij de stadspoort van Sodom aan. Daar zat Lot. Hij zag hen, stond op en boog voor hen neer. 2&#8216;Heren,&#8217; zei hij, &#8216;kom naar mijn huis en wees mijn gasten voor de nacht. Morgenochtend kunt u zo vroeg opstaan als u wilt en uw weg vervolgen.&#8217; &#8216;Bedankt voor uw aanbod,&#8217; antwoordden zij, &#8216;maar wij brengen de nacht liever op het plein door.&#8217; 3Lot drong echter zo aan dat zij ten slotte met hem meegingen. Hij bood hun een maaltijd aan, compleet met ongezuurde broden.</div><div class="p"> 4-5 Na het eten, toen iedereen zich klaarmaakte voor de nacht, omsingelden de mannen van Sodom, oud en jong, het huis en schreeuwden naar Lot: &#8216;Laat je gasten eens naar buiten komen, we willen gemeenschap met hen hebben!&#8217; 6Lot kwam naar buiten en sloot de deur achter zich. 7&#8216;Toe, beste vrienden,&#8217; drong hij aan, &#8216;dat kunnen jullie toch niet doen. 8Ik heb twee dochters, die nog maagd zijn, die kunnen jullie wel krijgen. Daar mag je mee doen wat je wilt. Maar laat die mannen met rust, want als gasten staan zij onder mijn bescherming.&#8217; 9&#8216;Wat zullen we nu krijgen,&#8217; schreeuwden de mannen. &#8216;Ga opzij! Wil jij, een vreemde, ons vertellen wat we wel en niet moeten doen? Pas maar op, wat wij met die mannen gaan doen, zal nog kinderspel zijn, vergeleken met wat we met jou zullen doen.&#8217; Zij kwamen dreigend op Lot af en probeerden de deur te forceren. 10Maar de twee mannen trokken Lot snel naar binnen en gooiden de deur dicht. 11Tegelijk verblindden zij de woeste menigte, zodat die de deur niet kon vinden.</div><div class="p"> 12-13 &#8216;Hoeveel familieleden hebt u hier in de stad?&#8217; vroegen de engelen aan Lot. &#8216;Haal ze bij elkaar, schoonzonen, zonen, dochters en anderen en verlaat de stad dan zo snel mogelijk, want wij gaan haar vernietigen. De slechte naam van de stad is tot de hemel doorgedrongen en de Here heeft ons gestuurd om haar te verwoesten.&#8217; 14Toen zocht Lot de verloofden van zijn dochters op en riep: &#8216;Snel, verlaat de stad, want de Here gaat haar verwoesten!&#8217; Maar zij geloofden hem niet.</div><div class="p"> 15Bij het aanbreken van de volgende dag kregen de engelen haast. &#8216;Schiet op,&#8217; zeiden zij tegen Lot. &#8216;Maak dat u wegkomt met uw vrouw en uw twee dochters die hier in huis zijn, nu het nog kan. Anders wordt u ook het slachtoffer van de vernietiging van de stad!&#8217; 16Lot aarzelde nog, maar de engelen grepen hem, zijn vrouw en zijn twee dochters bij de hand en renden de stad uit. God wilde hen sparen. 17&#8216;Ren voor uw leven,&#8217; zeiden ze. &#8216;Kijk niet om en vlucht naar de bergen. Hier op de vlakte blijven zou uw dood betekenen!&#8217;</div><div class="p"> 18-20Maar Lot stribbelde tegen: &#8216;Ach nee, Heer,&#8217; smeekte hij, &#8216;nu u zo vriendelijk bent geweest mijn leven te redden, laat mij dan alstublieft naar dat kleine stadje mogen vluchten in plaats van naar de bergen, want ik ben bang dat het onheil mij dan zal achterhalen. Kijk maar, dat stadje is dichtbij en maar klein. Ziet u niet hoe klein het is? Daar zal ik mijn leven kunnen redden.&#8217; 21&#8216;Goed,&#8217; zei de engel, &#8216;ik aanvaard uw voorstel en zal dat kleine stadje niet verwoesten. 22Maar schiet wel op, want ik kan niets doen zolang u hier staat.&#8217; (Sinds die tijd heette het stadje Soar: kleine stad). 23De zon was al op toen Lot de kleine stad bereikte.</div><div class="p"> 24Toen liet de Here vuur en brandend zwavel op Sodom en Gomorra regenen 25en vernietigde de steden op de vlakte, samen met alle mensen en alles wat er groeide. 26Maar Lots vrouw keek tijdens de vlucht om en veranderde in een zoutpilaar.</div><div class="p"> 27Diezelfde ochtend stond Abraham op en hij haastte zich naar de plaats, waar hij voor de Here had gestaan. 28Hij keek over de vlakte naar Sodom en Gomorra en zag dikke rookwolken opstijgen. 29Zo willigde God Abrahams verzoek in. Hij spaarde Lot en haalde hem op tijd uit het gebied van de enorme vernietiging en massale dood.</div><div class="p"> 30Lot durfde niet in Soar te blijven en ging met zijn twee dochters in een grot in de bergen wonen. 31Op een dag zei Lots oudste dochter tegen haar zuster: &#8216;Hier in deze streek is geen enkele man met wie vader ons zal laten trouwen. Zelf zal hij al gauw niet meer in staat zijn kinderen te verwekken. 32Laten wij hem dronken voeren met wijn en met hem slapen, zodat onze familie niet uitsterft.&#8217;</div><div class="p"> 33Zo voerden de meisjes hun vader die avond dronken en de oudste dochter ging bij hem liggen en had gemeenschap met haar vader. Lot merkte niet dat zij bij hem kwam en weer weg ging. 34De volgende morgen zei de oudste dochter tegen haar zuster: &#8216;Ik heb vannacht met vader geslapen. Laten wij hem vanavond weer dronken voeren, dan kun jij het ook doen. Zo zal onze familie blijven voortbestaan.&#8217; 35Die avond voerden zij hun vader weer dronken en het jongste meisje sliep met haar vader. Net als de eerste keer merkte Lot er niets van.</div><div class="p"> 36Zo raakten de beide meisjes in verwachting van hun vader. 37De zoon van de oudste werd Moab genoemd, hij werd de vader van de Moabieten. 38De zoon van de jongste dochter werd Ben-Ammi genoemd, hij werd de vader van de Ammonieten.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="GEN.20">
 <div class="label">20</div><div class="s1">Abimelech door Abraham misleid</div><div class="p"> 1Abraham trok in zuidelijke richting naar de Negev en vestigde zich tussen Kades en Sur. 2Net als in Egypte deed Abraham alsof Sara zijn zuster was. En inderdaad, koning Abimelech van Gerar liet haar bij zich brengen. 3Maar God verscheen&#700;s nachts in een droom aan Abimelech en zei tegen hem: &#8216;U bent ten dode opgeschreven, want de vrouw die u bij u hebt genomen, is een getrouwde vrouw.&#8217;</div><div class="p"> 4Maar Abimelech had nog niet met Sara geslapen en zei: &#8216;Here, wilt U een onschuldige straffen? 5Hij heeft tegen mij gezegd dat zij zijn zuster was en zij heeft dat bevestigd. Ik kon niet weten dat ik iets verkeerds deed.&#8217; 6&#8216;Dat weet Ik,&#8217; antwoordde God, &#8216;daarom heb Ik voorkomen dat u zou zondigen en haar aan zou raken. 7Geef haar terug aan haar echtgenoot en hij zal voor u bidden (want hij is een profeet) en u zult blijven leven. Maar als u haar niet aan hem teruggeeft, zullen u en allen die bij u horen, sterven!&#8217;</div><div class="p"> 8De koning was de volgende morgen vroeg op en riep al zijn personeel bij elkaar. Hij vertelde hun wat die nacht was gebeurd en zij schrokken allemaal. 9-10 Toen liet de koning Abraham bij zich komen. &#8216;Waarom hebt u dit gedaan?&#8217; vroeg hij. &#8216;Wat heb ik u misdaan dat u mij en mijn mensen laat zondigen? Waarom hebt u dit eigenlijk gedaan?&#8217; 11-12 &#8216;Ja, ziet u,&#8217; zei Abraham, &#8216;ik dacht dat dit een goddeloze stad was en vreesde dat u mij zou doden om mijn vrouw te kunnen nemen. Bovendien &#237;s zij mijn zuster, zij het slechts een halfzuster (wij hebben dezelfde vader) en ik ben met haar getrouwd. 13Sinds ik op Gods bevel door het land zwerf, heb ik haar gevraagd of ze zo goed wilde zijn overal te zeggen dat zij mijn zuster is.&#8217;</div><div class="p"> 14Toen schonk koning Abimelech Abraham schapen, ossen, slaven en slavinnen en gaf hem ook zijn vrouw Sara terug. 15&#8216;Mijn land staat voor u open. U mag zich overal vestigen, waar u maar wilt,&#8217; zei hij tegen Abraham. 16Tegen Sara zei hij: &#8216;Ik geef uw broer duizend zilverstukken als schadevergoeding en om de schande weg te nemen. Daarmee is voor mij de zaak geregeld.&#8217; 17Toen bad Abraham en vroeg God om de koning, de koningin en de andere vrouwen van de hofhouding te genezen. 18De Here had namelijk alle vrouwen onvruchtbaar gemaakt om Abimelech te straffen voor het nemen van Abrahams vrouw.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch21" data-usfm="GEN.21">
 <div class="label">21</div><div class="s1">Sara&#700;s zoon Isaak</div><div class="p"> 1Toen deed de Here wat Hij had beloofd: 2Sara raakte in verwachting. Zo schonk ze Abraham op zijn hoge leeftijd nog een zoon en precies op de tijd die de Here had genoemd. 3Abraham noemde de zoon die Sara hem geschonken had, Isaak (dat &#8216;Gelach&#8217; betekent) 4en acht dagen later besneed hij hem, zoals God had bepaald. 5Abraham was toen honderd jaar oud.</div><div class="p"> 6Sara was trots en blij. &#8216;God heeft mij vreugde gebracht,&#8217; zei zij. &#8216;Allen die ervan horen, zullen net zo blij zijn als ik. 7Wie had kunnen dromen dat ik nog een baby zou krijgen? En toch heeft Abraham op zijn oude dag nog een zoon van mij gekregen.&#8217; 8Het kind groeide op en de dag kwam dat hij geen borstvoeding meer nodig had. Bij die gelegenheid hield Abraham een groot feestmaal. 9Sara zag dat Isma&#235;l, de zoon van Hagar, lachte. 10Ze ging naar Abraham en zei: &#8216;Stuur die slavin en haar zoon weg, want ik wil niet dat mijn zoon Isaak de erfenis deelt met de zoon van een slavin.&#8217; 11Deze eis bracht Abraham in moeilijkheden, want Isma&#235;l was tenslotte zijn zoon.</div><div class="p"> 12Maar God zei tegen hem: &#8216;U hoeft u geen zorgen te maken over die twee. Doe wat Sara heeft gezegd, want alleen Isaaks kinderen zullen uw nakomelingen genoemd worden. 13Maar ook Hagars zoon zal Ik stamvader van een volk maken, omdat hij ook een zoon van u is.&#8217;</div><div class="p"> 14Abraham stond de volgende morgen vroeg op, maakte eten klaar voor onderweg en bond een waterzak op Hagars rug. Zo stuurde hij hen beiden weg. Hagar zwierf door de woestijn van Berseba en wist niet waar zij heen moest. 15Toen het water op was, legde zij het kind onder een struik en ging zelf een eind verderop zitten. 16&#8216;Ik kan niet aanzien hoe hij sterft,&#8217; klaagde zij en barstte in huilen uit.</div><div class="p"> 17God hoorde de jongen schreeuwen en de Engel van God riep Hagar vanuit de hemel toe: &#8216;Hagar, wat is er aan de hand? U moet niet bang zijn! God heeft het huilen van het kind gehoord. 18Ga naar de jongen toe en troost hem, want Ik zal zijn nakomelingen tot een machtig volk maken.&#8217; 19Toen opende God haar ogen en zij zag een bron. Ze vulde haar waterzak en gaf het kind te drinken. 20-21 God zegende de jongen, die in de woestijn van Paran opgroeide en een uitstekende boogschutter werd. Zijn moeder regelde later voor hem een huwelijk met een Egyptisch meisje.</div><div class="p"> 22In diezelfde tijd brachten koning Abimelech en zijn opperbevelhebber Pichol Abraham een bezoek. De koning zei: &#8216;Het is duidelijk dat God u overal mee helpt, 23beloof mij daarom dat u mij en mijn opvolgers nooit zult bedriegen, maar altijd op goede voet zult blijven met mijn land. Ik heb u immers ook goed behandeld. Kunt u mij dat bij de naam van God zweren?&#8217; 24Abraham antwoordde: &#8216;Goed, ik zweer het.&#8217; 25Daarop beklaagde hij zich bij Abimelech over een bron die de dienaren van de koning zich hadden toege&#235;igend. 26&#8216;U hebt me dat nooit verteld,&#8217; zei de koning. &#8216;Ik hoor het vandaag voor het eerst. Ik weet niet wie dat gedaan heeft.&#8217; 27Toen schonk Abraham de koning schapen en ossen en zij sloten een verbond.</div><div class="p"> 28-30Abraham hield echter zeven lammeren apart. &#8216;Waarom doet u dat?&#8217; vroeg de koning verwonderd. &#8216;Deze lammeren zijn ook voor u,&#8217; zei Abraham, &#8216;en zij zijn het teken dat ik de put gegraven heb.&#8217; 31Vanaf dat moment werd de plaats Berseba (Put van de Eed) genoemd, want daar sloten Abraham en Abimelech hun verbond. 32Na de plechtigheid keerden Abimelech en Pichol terug naar hun woonplaats. 33Abraham plantte een tamarisk bij de put en aanbad daar de Here, de eeuwige God. 34Abraham bleef nog lange tijd in het land van de Filistijnen wonen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Reformatie leesplanVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen