VELDGRASSEN EN BLOEMEN

‘Groen is gras, groen is gras...’ Je kent het kinderliedje vast wel. In Israël gaat dit liedje echter maar deels op. De grassen zijn er in de lente inderdaad prachtig groen, maar omdat de zon richting de zomer steeds krachtiger wordt, drogen de grassen snel. Binnen een paar weken is het dan helemaal bruin. Zo zal het ook de mensen die onrecht doen vergaan, lezen we in Psalm 37:20. Wees vooral niet jaloers op deze mensen, want ‘zij verdorren net zo snel als het gras, ze verwelken als het groene kruid.’ Zo is het met rijkdom en macht hier op aarde. Psalm 90:5 zegt: Zij zijn als een slaap in de morgen, als het gras dat opschiet; in de morgenstond bloeit het en het schiet op, des avonds verwelkt het en het verdort.

Ook de apostel Jakobus spreekt over het verdorren van het gras en het voorbijgaan van de veldbloemen: Want de zon is opgegaan met haar hitte en heeft het gras doen verdorren, ook is zijn bloem afgevallen en is de schoonheid van zijn uiterlijk verloren gegaan. Zo zal ook de rijke in zijn wegen verwelken (Jakobus 1:11, HSV).

Jij en ik, we weten allebei dat deze kwetsbaarheid niet alleen voor ‘de rijken’ geldt. De breekbaarheid en de kortstondigheid wordt vroeg of laat zichtbaar in elk mensenleven. We lezen het straks in Psalm 103. We zijn kwetsbaar tot en met. In het vorige deel zagen we de hysop als kruid en kwast gebruikt worden in Jezus' laatste momenten op aarde. Vandaag zien we dat de Heere Jezus volkomen mens was. Sterfelijk. Breekbaar. Zoals het gras was ook zijn leven. Zoals een bloem op het veld…

Wie weet reis je in de lente naar Israël. De bloemenpracht is dan fantastisch. Wat bloeien er enorm veel soorten in de lente in Israël. Gewoon langs de kant van de weg, in het veld en zelfs in de woestijn! Heel bewust plukken we de leliën op het veld er vandaag uit. Want die worden uitzonderlijk veel genoemd in de Bijbel én ze vertellen ons over Jezus.

Jezus Zelf had zijn leerlingen al opdragen om op de leliën (veldbloemen) en de grassen te letten. Als God de Vader deze al zo stralend en kleurrijk laat zijn, zal Hij dat bij u niet veel meer doen? Is zijn trouwe zorg niet geweldig?!

De witte lelie, zo rein en mooi… Ze bloeiden volop op de berg Karmel en in de heuvels van Galilea waar Jezus het grootste deel van zijn tijd heeft doorgebracht. Salomo gebruikt in zijn Hooglied de lelie volop als het gaat om zijn liefde voor zijn bruid te beschrijven! Lees maar eens in hoofdstuk 2:16, 4:5; 5:13, 6:2,3; 7:2. Hij vergelijkt haar met een prachtige reine lelie die opkomt uit smerige donkere grond.

Zijn wij ook niet uit dezelfde klei getrokken? Een voedingsbodem vol egoïsme, geldzucht, onzedelijkheid. Maar daar was dé lelie op de velden. Rein en wit voor zijn Vader. Net als de leliebloem die gericht is op de zon, was Hij in alles gericht op zijn Vader. Om zo de wil van Hem te doen.

Zodat wij als een reine, witte lelie kunnen stralen voor onze Schepper. Gericht op de Zoon. Laten ook wij ons de hele dag draaien naar dé zon der gerechtigheid. Ons hoofd omhoog. Naar Hem toe. Om zo te kunnen stralen als een veldbloem, een lelie! Alle dagen van ons leven die God ons heeft gegeven.