4 geschenken voor Kerst – van God voor jou!

Kerst

Blijdschap en vrolijkheid

Bidden & Vasten II

Waar komen wij vandaan?

Open Doors | Delen in Jezus' lijden

Ik kom jullie goed nieuws brengen

Goede voornemens

Sinterklaas

Ik geloof niet in God, want… ik heb al genoeg problemen veroorzaakt

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch27" data-usfm="ACT.27.21+ACT.27.22+ACT.27.23+ACT.27.24+ACT.27.25+ACT.27.26+ACT.27.27+ACT.27.28+ACT.27.29+ACT.27.30+ACT.27.31+ACT.27.32+ACT.27.33+ACT.27.34+ACT.27.35+ACT.27.36+ACT.27.37+ACT.27.38+ACT.27.39+ACT.27.40+ACT.27.41+ACT.27.42+ACT.27.43+ACT.27.44">
 <div class="p">21Een hele tijd at niemand iets. Paulus ging ten slotte in hun midden staan en zei: &#8216;U had naar mij moeten luisteren, mannen. Als u niet van Kreta was weggevaren, zou deze ellende ons bespaard zijn gebleven. 22Maar laat ook nu de moed niet zinken! Al zal het schip verloren gaan, niemand van ons zal hierbij het leven verliezen. 23Vannacht heeft er een engel bij mij gestaan, een engel van de God, aan wie ik toebehoor en die ik dien. 24&#8220;Paulus,&#8221; zei hij, &#8220;wees niet bang. U zult voor de keizer terecht staan. En ter wille van u zal God ieder hier aan boord in veiligheid brengen.&#8221; 25Houd dus moed, mannen, want ik geloof in God. Hij zal ervoor zorgen dat het zo zal gaan als mij gezegd is. 26Maar wat ons schip betreft, dat zal op een of ander eiland aan de grond lopen.&#8217;</div><div class="p"> 27Wij dreven inmiddels al veertien dagen rond op de Middellandse Zee. Omstreeks middernacht meende de bemanning in de verte een branding te horen. Daar zou dus land kunnen zijn. 28Ze gooiden het dieplood uit en peilden zevenendertig meter. Even later deden ze dat nog eens: achtentwintig meter! 29Omdat zij bang waren ergens op de rotsen te lopen, gooiden ze van het achterschip vier ankers uit en baden of het licht mocht worden.</div><div class="p"> 30De bemanning probeerde even later het schip te verlaten en streek de sloep, zogenaamd om ook van het voorschip ankers uit te gooien. 31Maar Paulus waarschuwde de officier en de soldaten: &#8216;Als de bemanning niet aan boord blijft, zal niemand dit overleven.&#8217; 32Daarop kapten de soldaten de touwen van de sloep en lieten hem wegdrijven. 33Tegen de morgen spoorde Paulus allen aan iets te eten. &#8216;U wacht nu al veertien dagen op beter weer. Ondertussen hebt u niets gegeten. 34Toe, eet wat! Uw leven hangt ervan af. Er zal geen haar op uw hoofd gekrenkt worden.&#8217; 35Daarna nam Paulus een brood en dankte God ervoor in het bijzijn van alle anderen.</div><div class="p"> 36Hij brak er een stuk af en begon te eten. De stemming aan boord werd ineens een stuk beter en iedereen begon te eten. 37We waren in totaal met tweehonderdzesenzeventig mensen. 38Nadat wij hadden gegeten, maakte de bemanning het schip lichter door de lading graan overboord te zetten.</div><div class="p"> 39Toen het goed en wel licht was, herkenden zij de kust niet. Ze zagen wel een inham met een strand en wilden proberen het schip daar aan de grond te laten lopen. 40Zij kapten de ankertrossen, lieten de stuurriemen zakken en hesen het voorzeil. Toen het schip vaart begon te maken, stuurden ze aan op de kust, 41maar bleven op een zandbank steken. De boeg zat zo vast als een huis en het achterschip werd door de oplopende golven stukgeslagen.</div><div class="p"> 42Om te voorkomen dat sommige gevangenen naar de kust zouden zwemmen en ontsnappen, wilden de soldaten hen allemaal doden. 43Maar de officier verbood het omdat hij Paulus wilde sparen. Hij gaf bevel dat iedereen aan land moest zien te komen. Wie konden zwemmen, moesten het eerst overboord springen. 44De rest zou volgen op planken of wrakhout. Iedereen kwam veilig aan land.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="2KI.3">
 <div class="label">3</div><div class="s1">Elisa voorspelt de overwinning op Moab</div><div class="p"> 1Achabs zoon Joram kwam in Isra&#235;l aan de regering in het achttiende regeringsjaar van koning Josafat van Juda. Joram regeerde twaalf jaar vanuit de hoofdstad Samaria. 2Hij was een slecht man in de ogen van de Here, maar toch niet zo goddeloos als zijn vader en moeder, want hij verwijderde het beeld dat zijn vader had opgericht ter ere van Ba&#228;l. 3Desondanks maakte ook hij zich voortdurend schuldig aan de grote zonden van Jerobeam, de zoon van Nebat, die het volk van Isra&#235;l had aangezet tot de verering van afgoden.</div><div class="p"> 4Koning Mesa van Moab en zijn onderdanen waren schapenfokkers. Jaarlijks betaalden zij Isra&#235;l een belasting van honderdduizend lammeren en de wol van honderdduizend rammen. 5Maar na Achabs dood kwam de koning van Moab in opstand tegen de Isra&#235;litische overheersing.</div><div class="p"> 6Daarom mobiliseerde koning Joram het Isra&#235;litische leger en stuurde de volgende boodschap naar koning Josafat van Juda: &#8216;De koning van Moab is tegen mij in opstand gekomen. 7Wilt u met mij tegen hem ten strijde trekken?&#8217; &#8216;Maar natuurlijk,&#8217; antwoordde Josafat. &#8216;Mijn mensen en paarden staan u ter beschikking.&#8217; 8&#8216;Via welke weg kunnen we het beste optrekken?&#8217; vroeg Joram. &#8216;Wij zullen ze aanvallen vanuit de woestijn van Edom,&#8217; liet Josafat weten. 9Zo maakten hun twee legers, nog extra versterkt met de troepen van de koning van Edom, een omtrekkende beweging door de woestijn die hun zeven dagen kostte. Het nadeel daarvan was echter dat er geen water was voor de manschappen en de lastdieren. 10&#8216;Wat moeten we doen?&#8217; vroeg de koning van Isra&#235;l ten slotte vertwijfeld. &#8216;De Here heeft ons drie&#235;n hier gebracht om de koning van Moab de kans te geven ons te verslaan.&#8217; 11Maar koning Josafat van Juda vroeg: &#8216;Is er geen profeet van de Here bij ons? Als dat zo is, kunnen wij erachter komen wat wij moeten doen.&#8217; &#8216;Elisa is hier,&#8217; antwoordde een van de dienaren van de koning van Isra&#235;l. &#8216;Hij was de helper van Elia.&#8217; 12&#8216;Prachtig,&#8217; zei Josafat opgelucht, &#8216;dat is de man die het woord van de Here spreekt.&#8217; Zo gingen de koningen van Isra&#235;l, Juda en Edom naar Elisa om raad te vragen. 13&#8216;Met u wil ik niets te maken hebben,&#8217; viel Elisa uit tegen koning Joram van Isra&#235;l. &#8216;Ga maar naar de profeten van uw ouders!&#8217; Maar koning Joram zei: &#8216;Nee! De Here heeft ons hierheen geroepen om door de koning van Moab te worden verslagen.&#8217; 14&#8216;Ik zweer bij de Here van de hemelse legers, die ik dien, dat ik niets met u te maken zou willen hebben als koning Josafat van Juda er niet bij zou zijn,&#8217; antwoordde Elisa. 15&#8216;Laat iemand komen die voor mij op de harp speelt.&#8217; En terwijl op de harp werd gespeeld, raakte Elisa in de ban van de Here en zei: 16&#8216;De Here zegt dat in deze droge vallei greppels moeten worden gegraven om het water vast te houden dat Hij zal geven. 17U zult geen wind of regen voelen, maar deze vallei zal met water worden gevuld, zodat u voldoende hebt voor uzelf en uw dieren. 18Maar dit is slechts het begin, want de Here zal ook het leger van Moab aan u uitleveren. 19U zult hun mooiste steden innemen&#8212;ook die versterkt zijn&#8212;alle goede bomen vellen, alle waterbronnen dichtgooien en hun goede land zult u met stenen onbruikbaar maken.&#8217; 20En inderdaad, de volgende dag, rond de tijd van het morgenoffer, kwam uit de richting van Edom het water de vallei binnenstromen. Al spoedig stond het water overal.</div><div class="p"> 21Intussen had men in Moab gehoord dat er drie legers naderden en alle mannen, van jong tot oud, werden onder de wapens geroepen. De Moabitische troepen betrokken stellingen langs de grens. 22Maar toen de volgende morgen de zonnestralen over het water schenen, leek het wel bloed. 23&#8216;Bloed,&#8217; schreeuwden zij. &#8216;De drie legers zijn elkaar te lijf gegaan en hebben elkaar afgeslacht. Vooruit, laten we ons tegoed doen aan de buit!&#8217; 24Maar toen zij bij het Isra&#235;litische kamp aankwamen, stormde het Isra&#235;litische leger op hen af en begon een slachting aan te richten onder de Moabieten. Die sloegen meteen op de vlucht. De mannen van Isra&#235;l trokken verder het land Moab in en doodden onderweg alle inwoners die zij tegenkwamen.</div><div class="p"> 25Zij verwoestten de steden, gooiden stenen op elke goede akker, dempten de bronnen en hakten de fruitbomen om. Ten slotte stonden alleen de muren van fort Kir-Hareseth nog overeind. Toen de slingeraars het fort omsingelden en beschoten, 26zag de koning van Moab dat hij de strijd had verloren en trachtte hij aan het hoofd van zevenhonderd zwaardvechters nog een laatste vertwijfelde doorbraak te forceren om de koning van Edom aan te vallen. Maar ook dat plan slaagde niet. 27Toen nam hij uit wanhoop zijn oudste zoon, die hem had moeten opvolgen, doodde hem en offerde hem als brandoffer op de muur. De Isra&#235;lieten zagen dat met afgrijzen gebeuren, vol afkeer lieten zij hem verder met rust en gingen terug naar hun land.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Balans deel 2Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen