Opstaan in Gods wil voor jouw levenVoorbeeld

De genade komt met de gave

Ik hoor veel predikers vandaag de dag over “burn-out” praten en het verbaast me niet. Stel je een pure voorganger voor die geweldige gaven heeft in zijn herderlijke bediening. Hij gebruikt 100 procent van zijn door God gegeven bedieningsgave, maar zijn gave is maar 20 procent van wat zijn gemeente nodig heeft. Deze kostbare voorganger werkt de klok rond en probeert te voorzien in 100 procent van wat de kerk nodig heeft om geperfectioneerd en opgebouwd te worden op de manier zoals Efeziërs 4:12 omschrijft, maar hij heeft maar 20 procent van de genade om dat werk te doen! Iedereen kan zien dat dit een formule voor een ramp is. Als het lichaam van iemand maar 20 procent functioneert zouden we zeggen dat die persoon gehandicapt is. Als een vliegtuig alle functies op 20 procent na verloren heeft, zouden we een noodlanding uitvoeren. Als een bedrijf maar op 20 procent output opereert, zou het snel failliet zijn. 

In Filippenzen 1 spreekt Paulus tegen zijn bedieningspartners (degenen die hem financieel ondersteunen). In vers 5 drukt hij zijn dankbaarheid uit voor hun partnerschap in het werk van het evangelie en dan in vers 7 zegt hij “Jullie hebben allemaal deel aan mijn genade.” Snap je dat je echt deel kunt hebben in de genade die op iemand anders’ leven is? Door partner te zijn van de gave van Paulus werden de Efeziërs deel van zijn genade! Laten we teruggaan naar mijn voorbeeld van de voorganger met een burn-out. In plaats van proberen in 100 procent van de nood van zijn kerk te voorzien met 20 procent van de gave en genade zou hij moeten samenwerken met anderen die gaven hebben in de gebieden waarin hij ze niet heeft. Wanneer hij samenwerkt met hun gaven, wordt hij ook een deelnemer in hun genade, en de hele kerk zal ervan profiteren.

Het principe is simpel maar erg diepgaand en Efeziërs 4:7 vat het goed samen: “Maar aan ieder van ons is de genade gegeven naar de maat van de gave van Christus” (HSV) De genade komt met de gave!

Alhoewel dit vers staat in de context van de vijfvoudige bedieningsgaven is het niet alleen toepasbaar op hen die in “fulltime bediening” geroepen zijn. De Bijbel zegt dat deze genade is gegeven aan ieder van ons naar de maat van de gave van Christus. Wanneer God je roept om iets te doen zal Hij altijd voorzien in de perfecte hoeveelheid genade zodat je in staat zult zijn om te opereren in je gave. Maar wanneer je probeert te opereren buiten je gave, zult je het moeilijk, zwaar en miserabel vinden, want er zal geen genade voor zijn. 

Kijk bijvoorbeeld naar iemand die geroepen is om celibatair te leven. Paulus de Apostel was er één van. Hij zei zelfs in 1 Korinthiërs 7 dat single blijven iets goeds was en hij ging zelfs zo ver om in vers 7 te zeggen: “Want ik zou wel willen dat alle mensen waren zoals ikzelf, maar ieder heeft zijn eigen genadegave van God, de één op deze wijze, de ander op die wijze” (HSV). Alhoewel Paulus single zijn prefereerde en wenste dat iedereen single zou blijven zoals hij was, had hij de wijsheid om te herkennen dat zijn mogelijkheid om een gelukkig en vervuld leven zonder partner te leven een speciale gave was van God.

Paulus begreep dat zonder gave er geen genade zou zijn. Dit is waarom Paulus waarschuwde tegen hen die huwelijk zouden verbieden (1 Tim. 4:3). We zien dit bij de huidige Rooms Katholieke priesters die verboden worden te trouwen, terwijl velen de gave noch de genade hebben om single te blijven. Het resultaat is een afschuwelijk internationaal schandaal geweest dat het Christendom beschaamd heeft en veel priesters achter tralies deed belanden. Paulus’ single zijn was een gave en bij die gave had God hem de genade gegeven. Zonder die genade zou Paulus zijn single zijn niet als gave maar als last hebben gezien.

Er is nog een interessant iets wat opvalt hier. Omdat Paulus de roeping gekregen had, of de “gave”, en de genade om een celibatair leven te leiden, zei hij: “Ik zou willen dat iedereen was zoals ik ben.” Het is me opgevallen dat wanneer de gave en de genade op iemands leven rusten om iets te doen, het natuurlijk en overduidelijk voor hen lijkt te zijn. Ze denken dat iedereen dat ook zou moeten doen. Er zijn twee lessen te leren vanuit dit principe.

Eerst, maak niet de fout om degenen om je heen te dwingen om te doen waarvoor God jou geroepen heeft. En kijk niet neer op hen omdat ze iets anders doen dan wat jij denkt dat zo belangrijk is. Herken dat, zoals Paulus zei, “Ik zou wel willen dat alle mensen waren zoals ik. Maar iedereen heeft van God zijn eigen gave gekregen, de een deze, de ander die” En ten tweede, als je denkt dat iedereen één bepaald iets zou moeten doen, dan is de kans dat dat is waarvoor jij geroepen bent om te doen! Als je denkt dat iedereen evangelist zou moeten zijn, ben jij waarschijnlijk een evangelist. Als je denkt dat iedereen een politieke activist zou moeten zijn, is dat waarschijnlijk waarvoor God jou roept!

Wanneer Gods gave en genade op een persoon rusten voor een bepaalde taak of roeping, is hij in staat om met vreugde te doen wat moeilijk of zelfs onmogelijk lijkt voor anderen. Het is interessant dat ik als jongen de gedachte dat ik de jungle ingestuurd zou worden in gehoorzaamheid aan de roeping vreesde, maar vandaag vaak de “jungle” in ga om het evangelie te preken in Afrika en over de hele wereld – en ik kan me niets bedenken dat ik liever zou doen. Ik houd van mijn leven en ik houd van mijn roeping als zendeling-evangelist. Waar ik als kind geen rekening mee had gehouden was deze grote waarheid: de genade komt met de gave en de genade maakt het verschil. 

Met dit begrip hoef je nooit bang te zijn om Gods wil voor jouw leven te ontdekken. Wanneer Hij je roept om iets te doen, zal Hij je ook de genade geven om het te doen. Wanneer je in Gods wil staat, bedekt door Zijn genade, is het de meest geweldige plek om te zijn in de hele wereld.

Prijs God vandaag dat Hij je nooit zal roepen om iets te doen dat Hij niet al met Zijn genade voor jou bedekt heeft zodat jij het kunt doen.