Een geloof vol vertrouwenVoorbeeld

Vrijdag

Lees: Genesis 21:8–21; Galaten 3:23–29, 4:21–31

SOAP: Galaten 3:23–24

Sara vreesde dat Ismaël op de een of andere manier de beloofde zegen van haar zoon zou afnemen. Haar ongeloof zette haar op tegen Hagar en Ismaël en ze dwong Abraham om hen weg te zenden. Hoewel Abraham er verdrietig over was, blijkt uit zijn daden dat hij bleef vertrouwen op Gods belofte. God beloofde aan Abraham dat hij Ismaël tot een groot volk zou maken. Terwijl Izak de ware erfgenaam zou worden van het verbond, beloofde God dat hij ook Ismaël zou zegenen. Door Ismaël en Hagar weg te sturen met alleen brood en water toonde Abraham zijn geloof. Abraham had Ismaël weg kunnen sturen met de helft van zijn veestapel, zijn kudden en zijn knechten, maar in plaats daarvan vertrouwde hij erop dat God voor hen zou zorgen. In plaats van te vertrouwen op zijn eigen middelen, vertrouwde hij op God. 

Ook aan Hagar vervulde God Zijn belofte. Opnieuw ontmoette Hij haar in de woestijn en redde haar en haar zoon. God toonde Zijn grote mededogen met Hagar. Voor alle mensen die uitgebannen, in de steek gelaten of misbruikt worden, is Hij de God Die het ziet.

Na de geboorte van Izak vormde de aanwezigheid van Hagar en Ismaël een voortdurende bedreiging voor de belofte. Hoewel die belofte - onder Gods bestuur - nooit echt in gevaar kwam, was het vanaf de geboorte van Izak duidelijk dat de belofte enkel en alleen door hem vervuld zou worden. God verwijderde alles wat een bedreiging vormde voor de overdracht van de zegen op Izak. 

Jezus Christus is de beloofde zegening en Hij is de weg waarlangs alle volken op aarde door middel van Abraham gezegend zijn. Voordat Christus kwam, leefde Gods volk onder de wet, verplicht om onberispelijk voor Hem te leven. Door Christus is dat oude bestel weggedaan. Wij zijn niet meer onder de wet. De belofte is door Christus gekomen, en niet door de wet. Door Christus zijn wij met elkaar erfgenamen van de belofte. Als we alles uit ons leven wegdoen wat de belofte in de weg staat (zonden, wetticisme, enzovoort), zullen we groeien in onze relatie met Christus. In de Galatenbrief wijst Paulus ons erop dat wij de vervulling van de belofte door Christus ontkennen als wij ons vasthouden aan de wet. Hij alleen is de erfgenaam, en alleen door Hem is ons vrijheid geschonken. Maar nu, in Christus, zijn wij gerechtvaardigd, niet door de wet, maar door geloof.

Heer Jezus, U alleen redt. Ik belijd dat ik probeer mijn eigen redding te bewerken door mijn daden, maar ik weet dat ik alleen gered ben door geloof. Help mij om alles overboord te gooien wat mij in de weg staat om in geloof te wandelen en te vertrouwen op Uw belofte van eeuwig leven met U. Amen