Zeven Bemoedigende Teksten Voor Kerkleiders Voorbeeld

In het ruisen van de stilte

Het is een bijzondere episode in het leven van Elia. Vlak na dat bijzondere optreden van Elia op de Karmel, waarbij God liet zien de levende God te zijn. Misschien hoopte Elia wel dat hij in ere hersteld zou worden. Hoopte hij op een beetje erkenning en op de broodnodige rust. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Hij werd met de dood bedreigd. Gedesillusioneerd en wanhopig besloot hij een einde aan zijn leven te maken. Hij liep een dagreis ver de woestijn in – dit zou Elia nooit kunnen overleven.

Maar dan gebeurt er iets verrassends. Een engel zet Elia weer op de been. Gesterkt door deze ontmoeting loopt Elia naar de Horeb, de heilige berg van God. Daar brengt Elia zijn klacht en zijn verlangen voor Gods aangezicht. In het gefluister van een zachte bries herkent hij Gods aanwezigheid. Hij mag uitspreken. Hij mag zijn wanhoop en zorgen bij God neerleggen. Het maakt ruimte om Gods stem te horen en weer op weg te gaan.

Hoe heb je de afgelopen anderhalf jaar beleefd? Hoe kijk je vooruit? Is de betekenis en de plaats van de geloofsgemeenschap in je leven veranderd in de coronatijd? De geschiedenis van Elia leert ons dat wanhoop en moedeloosheid erbij kunnen horen. Maar ook dat God ons voedsel geeft om in de woestijn vol te houden en te luisteren naar onze hernieuwde roeping. Waartoe word jij geroepen?

Gebed

Barmhartige God, we danken U voor uw liefde en trouw. We danken U voor engelen op ons pad wanneer we moe en moedeloos zijn. En God, soms zijn we zo moe en ontbreekt het ons aan vertrouwen. Voedt Gij ons dan met uw Woord, bekrachtig en zegen onze voorgangers en musici. We bidden om uw nabijheid als we woestijntijd ervaren. We bidden om Uw stem in de stilte, die ons roept om op te staan en te gaan. Amen