Wandelen met God. Zeven teksten om op weg te gaanVoorbeeld

Gebed
God van licht en leven, soms maak ik situaties mee waarin ik vast lijk te lopen. Wees toch met mij. Ontferm U toch over mij als ik verlies meedraag, of wanneer mijn levensverhaal zwaar op mij drukt. Wees toch met mij als ik naar houvast zoek als de omstandigheden grond onder mij wegslaan. Roept U mij weer op de weg ten leven, God. Help mij om in beweging te komen en op uw weg te blijven. In Jezus' naam, amen.

Geroepen om op weg te gaan

Op weg gaan. Het klinkt kinderlijk eenvoudig, maar het vraagt veel van je. Als Abram geroepen wordt om op weg te gaan, is het allereerst en vooral afscheid nemen. Hij heeft niets anders in handen dan de stem die hij gehoord heeft en een belofte. Alles wat hij achter zich laat, is tastbaar. De toekomst onzeker.

Soms is dat nodig: opnieuw opstaan. Opnieuw leren loslaten wat gewoon is geworden. Abram was gewend om onderweg te zijn. Zijn vader Terach had ook al zijn geboortegrond achter zich gelaten, op weg naar Kanaän. Had Terach ook een stem gehoord? Was hij ook op weg gegaan naar dat Beloofde Land? De Bijbel spreekt daar niet over. 

Wel dat Terach zijn reis niet afmaakt. Hij slaat zijn tenten op in Charan. Een plaats die klinkt als de naam van de zoon die Terach verloren had. Was Terach vastgelopen in het verdriet om het verlies van zijn zoon? In ieder geval stopte de reis. 

Na het overlijden van zijn vader, hoort Abram een stem. Hij staat op en gaat op weg. Misschien is dat ten diepste wat geloven inhoudt: opstaan en op weg gaan.