De vrouw bij de put

De gave van ‘woorden van kennis’ is misschien wel een beetje een ondergeschoven kindje onder de gaven van de Geest. Je leest er eerlijk gezegd ook niet veel over in de Bijbel. Waarom weet ik niet, maar wat ik wel weet, is dat het een van de krachtigste en mooiste Geestesgaven is. Het opent deuren die voorheen gesloten leken. Als een soort ripple-effect leidt het vaak tot meer.

In de geschiedenis die beschreven is in Johannes 4 kwam Jezus, toen Hij dorst had, aan bij een waterput. Hij raakte in gesprek met een vrouw die ook bij de put was. Jezus sprak de vrouw aan en ze hadden schijnbaar een heel gewoon gesprek waarin Jezus vergelijkingen trok met Gods Koninkrijk door te spreken over eeuwig leven. Het gesprek kreeg een heel andere wending toen Jezus sprak met een ‘woord van kennis’, over de mannen die de vrouw heeft gehad. Op datzelfde moment herkende zij Jezus als mogelijk een profeet die de kracht bezat om ‘te zien’. Jezus sprak die woorden niet om haar zonden bloot te leggen, maar om haar te dienen, haar te herstellen van schaamte en angst. De woorden van God zijn Geest en leven zijn doordrenkt van genade. Ook al lijkt de waarheid, hetgeen wij zien, nog zo hard. Dit ‘woord van kennis’ was een openbaring die niemand anders dan Zijn Vader Hem gegeven had door middel van de Heilige Geest, met als doel redding, genezing en herstel. Hij kon niets uit zichzelf! De vrouw laat vervolgens haar kruik staan. Ze had geen dorst meer. Haar ‘dorst’ was gelest. Sterker nog door de getuigenis van de vrouw kwamen velen tot geloof in Jezus.

Jezus laat ons een voorbeeld na. “Zoals de Vader mij gezonden heeft, zo zend ik ook u” zei Hij voordat de discipelen vervuld werden met Zijn Geest (Joh. 20:21). En het is door Zijn Geest dat we dezelfde gaven tot onze beschikking hebben. Als we het maar geloven! Als door één ‘woord van kennis’ bijna een heel dorp tot geloof kwam, hoe zou de wereld er dan uitzien als iedere christen op dezelfde manier in die gave zou wandelen zoals Hij?