Te druk met opgaan in de massa

“... ‘Jullie zullen mijn koninkrijk zijn, een volk van priesters die Mij dienen, mijn eigen volk.' Zeg dit tegen de Israëlieten.”
(Exodus 19:6, BB)

Ik zit in de medezeggenschapsraad van de basisschool van mijn kinderen. In een MR-vergadering zeg ik regelmatig: “Ik denk dat het voor ouders belangrijk is, dat…” Als een ouder mij aanspreekt over iets wat volgens hem of haar niet lekker loopt, hoor ik mezelf zeggen: “Zoals ik haar (de directeur) ken, denk ik dat zij heel graag met je in gesprek wil hierover.” Misschien is het niet een officiële MR-rol, maar ik bemiddel zonder er erg in te hebben.

In de oudheid had een priester diezelfde rol. Hij stond tussen een godheid en de mens. Toen God het volk Israël uitnodigde om als een priester te zijn, gaf Hij hen de uitdaging om de wereld te laten zien wie Hij is. God had geen afgodsbeeld uit hout of steen nodig, want Hij had zijn volk. Wat hen was overkomen, moesten ze doorgeven. Help anderen vrijheid te vinden en bied hun genade aan, zoals je die zelf hebt leren kennen. Hoor je dat iemand het uitschreeuwt, kom diegene dan te hulp. Het volk Israël had alles mee om van deze uitdaging een groot succes te maken, maar het lukte hen voor geen meter. Ze waren veel meer bezig met opgaan in de groep, lijken op andere koninkrijken, dan met ‘helemaal anders zijn’. 

Herken jij je in het volk Israël? Pak jij je rol als priester op, of ben je te druk met opgaan in de massa? Misschien hebben we een eigen beeld van Hem gemaakt of denken we te klein van Hem en lukt het ons daarom niet om zijn koninkrijk te zoeken. Bedenk eens eerlijk: waar ben je eigenlijk veel te druk mee?