Losbreken

2 Timoteüs 2:1-2

Een toevallige voorbijganger liep eens langs een park waar een trieste kudde olifanten stond. Iedere olifant was met één poot vastgebonden met een oud en versleten touw. Hij keek met verbazing naar deze kudde. Een olifant moest toch makkelijk in staat zijn om zichzelf los te rukken van zo’n touw? De man deelde zijn verbazing met de eigenaar van de kudde. De eigenaar antwoordde: “Ik heb de touwen om de poten van de olifanten geknoopt toen ze pasgeboren waren. De touwen waren toen sterk genoeg om ze vast te houden. De olifanten zijn gaan geloven dat ze met dat touw aan hun poot nooit kunnen losbreken. Nu zijn ze groot en sterk genoeg, maar proberen ze het niet eens meer.”

De tweede brief van Timoteüs was de laatste brief die Paulus schreef voor zijn dood. Onder de gelovigen heerste angst, vertwijfeling en onzekerheid. Wat moest de kerk zonder Paulus? Hij had de gelovigen steeds verteld wat ze moesten doen. Hoe zou het christendom stand kunnen houden als hij er niet meer zou zijn? Maar Paulus verloor de moed niet.

Paulus vraagt Timoteüs om door te gaan waar hij zal eindigen. Het is goed voor te stellen dat Timoteüs in deze roerige tijd niet stond te springen om deze nieuwe positie. Hij was bang. Dit kon hem – net als Paulus – zijn leven kosten. En hij was jong. Wat had hij nou te vertellen? Paulus wijst hem op zijn kracht in Jezus.

Jezus wil zijn plannen verwezenlijken door jou heen. Misschien verbaast je dat, want wie ben jij nou? Ben je niet te jong, te oud, te onervaren? Mis je niet de juiste kennis of competenties? Kijk niet naar je eigen zwakte, maar naar de kracht die je ontvangen hebt in Christus Jezus.

P.S. De tekst van dit leesplan is ook te vinden in de dagelijkse bemoedigingsmail 'Ik Wonder Jou' van schrijfster Wilma Veen. Ga naar ikwonderjou.nl/opwekking en schrijf je gratis in. Bij je aanmelding ontvang je ook nog een gratis poster, gemaakt door Wilma zelf!