Door het geloofVoorbeeld

Door geloof of door angst

Vandaag kijken we naar het boek Daniël om te leren over drie moedige jongemannen. Daniël vertelt ons dat Nebukadnezar, de koning van Babel, naar Jeruzalem kwam en de stad omsingelde. Jojakim, de koning van Juda, viel in handen van Nebukadnezar en de tempelbezittingen werden geplunderd. Naast de mensen die in ballingschap werden weggevoerd, wilde deze meedogenloze koning de knapste en meest intelligente jongemannen in zijn dienst hebben. Daniël, Sadrach, Mesach, en Abednego werden hiervoor ook gekozen.

Daniël legde een droom uit die Nebukadnezar had gehad over een gouden standbeeld. Hij was onder de indruk van Daniëls vermogen dat te doen en viel zelfs op zijn knieën om Daniëls God te aanbidden. Daarna stelde hij Daniël aan als heerser over de provincie Babel. Op Davids aanraden plaatste Nebukadnezar ook Sadrach, Mesach, en Abednego op hoge posities.

Nebukadnezars nieuwe bewondering voor God duurde niet lang zoals Daniël 3 ons laat zien: hij laat een gouden standbeeld maken van 30 meter hoog. De koning had specifieke instructies gegeven voor iedereen op het moment dat ze de muziek zouden horen. Ze moesten op hun knieën vallen en het gouden afgodsbeeld aanbidden. Als mensen weigerden, zouden ze in een brandende oven worden gegooid (Daniël 3:5-6).

Enkele astrologen vertelden de koning dat Sadrach, Mesach, en Abednego ervoor kozen zijn bevel niet te gehoorzamen, en dat maakte hem heel boos. Toen hij ze ondervroeg, zeiden ze dat ze hem niet hoefden te gehoorzamen. Alsof dat nog niet genoeg was om Nebukadnezar over de emotionele afgrond te gooien, dan wel wat ze daarna zeiden:

Onze God, die wij vereren, is in staat ons te redden uit de brandende oven en uit uw macht, majesteit. Maar ook als Hij dat niet doet, kunt u er zeker van zijn dat wij uw goden niet zullen vereren en uw gouden beeld niet zullen aanbidden! Daniël 3:17-18, HTB

Ze wisten dat ze, door dit te zeggen, in een oven zouden worden gegooid die zo heet was gestookt dat ze onmiddellijk zouden sterven. Maar zelfs geen draad van hun kleding of haar op hun hoofd was verbrand. God beschermde hen en Nebukadnezar was stomverbaasd over hun God.

Het geloof van deze drie jongemannen is verbazingwekkend, toch? Ze waren Joden die God aanbaden te midden van de ballingschap en ze wisten wat de straf voor hun ongehoorzaamheid zou zijn. Maar ze veranderden hun toewijding niet, ze hielden zich vast aan hun overtuigingen, en lieten angst hen niet overwinnen. Ze wisten dat hun God hen kon en zou redden, maar besloten op voorhand al dat, zelfs als Hij dat niet zou doen, ze toch nooit zouden buigen voor een gouden afgodsbeeld. Ze konden zich door angst hebben laten verteren, maar in plaats daarvan kozen ze hun geloof.

Velen van ons zullen waarschijnlijk nooit dit soort vervolging om hun geloof meemaken. Maar we laten angst ons soms toch overweldigen. Dus hoe weten we of we in angst leven of in geloof wandelen? Als we maar “wat-als-scenario's” blijven verzinnen, worden we verteerd door angst. Maar als we “zelfs-als-scenario's” blijven bedenken, wandelen we in geloof. Waar je ook mee geconfronteerd wordt, weet dat onze God groter is dan elke situatie in je leven.