Jozefs levensverhaal als een illustratie van Gods leidingVoorbeeld

Jozef sterft in hoop

Jozef heeft het grootste deel van zijn leven in Egypte gewoond, maar hij is zijn achtergrond nooit vergeten. Zijn 'thuis' is nog steeds het land dat God als eeuwig bezit heeft beloofd aan zijn voorvader Abraham. Dus als hij zijn dood voelt naderen, laat hij zijn familieleden zweren dat ze zijn beenderen mee zullen nemen als ze Egypte verlaten.

Jozef twijfelt er niet aan dat zijn familie ooit terug zal keren naar hun eigen land. God had dat niet alleen aan Abraham beloofd (zie Genesis 15:13-14), maar ook aan Jakob toen die naar Egypte verhuisde: "wees niet bevreesd om naar Egypte te trekken, want Ik zal u daar tot een groot volk maken. Ik zal met u meetrekken naar Egypte en Ik zal u ook zeker doen terugkeren” (Genesis 46:3-4).

Jozef twijfelt er niet aan dat God dit zal laten gebeuren, en daarom wil hij niet in Egypte begraven worden. Zijn laatste wens is een groot getuigenis van zijn geloof in de God Die nooit een belofte onvervuld laat. Jozef sterft in hoop.

Jozef is niet de enige die als ‘vreemdeling en balling’ leefde. In feite doen alle Christenen dat! Zoals Hebreeën 11:16 zegt: “[zij] verlangen naar een beter, dat is naar een hemels vaderland”. Hoezeer ze zich in hun land ook ‘thuis’ voelen, hun echte thuis is bij de Heere.

Verlang jij ook naar dit thuisland? En vertrouw jij er net als Jozef vast op dat God je daar zal brengen?