Het Oude Testament - Belangrijke profeten

Het Oude Testament - De boeken van wijsheid

Een reis van 60 dagen door het Nieuwe Testament

Heilige emoties - Bijbelse antwoorden op iedere uitdaging

Elisa: een verhaal over een lachwekkend geloof

Het betere leesplan

Veranderd: De volgende stap in een Veranderd Leven

Echt een verschil maken

Waar komen wij vandaan?

Open Doors | Delen in Jezus' lijden

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch31" data-usfm="GEN.31">
 <div class="label">31</div><div class="s1">Terug naar het vaderland</div><div class="p"> 1-2 Maar Jakob kwam er achter dat Labans zonen zeiden: &#8216;Alles wat hij bezit, heeft hij aan onze vader te danken. Zijn rijkdom is ten koste van onze vader ontstaan.&#8217; Jakob merkte ook dat Labans vriendschap voor hem bekoelde. 3Toen sprak de Here met Jakob en zei: &#8216;Ga terug naar uw vaderland en uw familie. Ik zal bij u zijn.&#8217;</div><div class="p"> 4Daarom liet Jakob Rachel en Lea op een dag bij zich op het land komen, waar hij de kudde hoedde, om met hen te overleggen. 5&#8216;Jullie vader heeft zich tegen mij gekeerd,&#8217; vertelde hij hun, &#8216;en nu heeft de God van mijn vaderen met mij gesproken. 6Jullie weten hoe hard ik voor jullie vader heb gewerkt, maar hij heeft mij bedrogen en is de afspraken over mijn loon herhaalde malen niet nagekomen. 7God heeft echter niet toegestaan dat hij mij benadeelde, 8want toen hij beloofde dat alle gespikkelde dieren voor mij zouden zijn, werden alleen nog gespikkelde dieren geboren. En toen hij van mening veranderde en zei dat ik alle gestreepte dieren mocht hebben, waren alle jonge dieren gestreept! 9Op die manier heeft God mij rijk gemaakt ten koste van jullie vader.</div><div class="p"> 10En in de bronsttijd had ik een droom en zag dat de parende bokken in de kudde allemaal gespikkeld, gestreept en gevlekt waren. 11Toen, in mijn droom, riep de Engel van God: &#8220;Jakob!&#8221; En ik antwoordde: &#8220;Ja.&#8221; 12Hij zei dat ik de witte ooien met de gespikkelde, gevlekte en gestreepte bokken moest laten paren. &#8220;Want Ik heb gezien wat Laban u heeft aangedaan,&#8221; zei de Engel. 13&#8220;Ik ben de God die u heeft gezien bij Betel, waar u een gedenksteen hebt opgericht en Mij een belofte hebt gedaan. Verlaat dit land en keer terug naar uw geboorteland.&#8221;&#8198;&#8217; 14Rachel en Lea zeiden: &#8216;Wij gaan met je mee. Wij hebben hier niets meer te zoeken en wij zullen ook niets erven van onze vader. 15Hij heeft ons behandeld als vreemden en ons verkocht. Van dat geld is al niets meer over. 16De rijkdommen die God jou heeft gegeven van onze vader, waren eigenlijk van ons en onze kinderen! Doe maar wat God je heeft gezegd, wij staan achter je.&#8217;</div><div class="p"> 17Op een dag zette Jakob zijn vrouwen en kinderen op kamelen 18en ging er vandoor zonder Laban iets te zeggen. Hij dreef zijn kudden, die hij daar in Paddan-Aram had verkregen, voor zich uit en nam al zijn bezittingen mee. Zo begon de terugreis naar zijn vader Isaak in het land Kana&#228;n. 19Laban was toen net bezig op het land de schapen te scheren. 20Jakob verdween met al zijn bezittingen (Rachel stal stiekem haar vaders huisgoden), 21stak de rivier de Eufraat over en zette koers naar het gebied aan de voet van het Gilead-gebergte.</div><div class="p"> 22Het duurde drie dagen voordat Laban te weten kwam dat Jakob was verdwenen. 23Hij verzamelde een aantal mannen en zette de achtervolging in. Zeven dagen later achterhaalde hij de vluchtelingen bij het Gilead-gebergte.</div><div class="p"> 24Die nacht verscheen God in een droom aan Laban. &#8216;Let op uw woorden als u met Jakob gaat praten, u mag hem niet zegenen, maar ook niet vervloeken,&#8217; zei God. 25Ten slotte ontmoetten de mannen elkaar in het gebergte. Jakob had zijn tenten op een bergkam opgeslagen. Labans kamp lag wat lager. 26&#8216;Waarom ben je zo stiekem weggeslopen?&#8217; vroeg Laban. &#8216;Je hebt mijn dochters meegevoerd alsof het krijgsgevangenen zijn. En waarom heb je mij geen afscheidsfeest voor je laten houden, met veel muziek en zang? 27-28 Je hebt me zelfs niet de kans gegeven mijn dochters en kleinkinderen vaarwel te kussen. Ik vind het maar een vreemde zaak. 29Ik zou je gemakkelijk de les kunnen lezen, maar de God van je vader is de afgelopen nacht aan mij verschenen en heeft gezegd: &#8220;Let op uw woorden als u met Jakob spreekt, u mag hem niet zegenen, maar ook niet vervloeken.&#8221; 30Maar nu moet je mij eens vertellen: als je bent weggegaan, omdat je zo graag terug wilt naar je geboorteland, waarom heb je dan mijn huisgoden gestolen?&#8217;</div><div class="p"> 31&#8216;Ik ben stilletjes weggegaan, omdat ik bang was,&#8217; antwoordde Jakob. &#8216;Ik was bang dat u uw dochters zou terugnemen. 32En wat betreft uw huisgoden, ik vervloek degene die ze heeft meegenomen. Laat hem maar sterven! Als u ook maar iets vindt dat wij van u hebben gestolen, zal ik het u zonder meer teruggeven. Dat zweer ik in het bijzijn van al deze mannen.&#8217; Jakob wist namelijk niet dat Rachel ze had gestolen. 33Laban doorzocht eerst Jakobs tent, daarna die van Lea en toen die van de twee bijvrouwen, maar hij vond niets. Als laatste doorzocht hij Rachels tent. 34Maar Rachel had de beeldjes in haar zadeltas verstopt en zat daar nu bovenop! Zo moest Laban zijn speurtocht onverrichter zake be&#235;indigen. 35&#8216;Neem mij niet kwalijk, vader, dat ik niet opsta, maar ik ben ongesteld,&#8217; zei Rachel.</div><div class="p"> 36-37 Maar nu was Jakob goed boos geworden. &#8216;Wat hebt u gevonden?&#8217; beet hij Laban toe. &#8216;Wat is mijn misdaad? U hebt mij achtervolgd alsof ik een misdadiger ben en nu hebt u alles doorzocht. Leg nu al die gestolen spullen hier maar neer, zodat iedereen ze kan zien en kan zeggen van wie ze zijn! 38Twintig jaar ben ik bij u geweest en al die tijd heb ik goed voor uw ooien en geiten gezorgd, zodat zij gezonde jongen ter wereld brachten. Nooit heb ik ook maar &#233;&#233;n ram aangeraakt om ervan te eten. 39Als er een door wilde dieren werd aangevallen en gedood, ging ik dan naar u toe om te zeggen dat u een dier minder had? Nee! Ik nam het verlies op me. U liet mij elk gestolen dier betalen, of het nu wel of niet mijn schuld was. 40Ik werkte voor u in de hitte van de dag en in koude en slapeloze nachten. 41Ja, twintig jaar, veertien om uw dochters te verdienen en zes om een kudde te krijgen! En u hebt mijn loon wel tienmaal gewijzigd! 42Als het aan u had gelegen en God&#8212;de God van mijn grootvader Abraham, de glorierijke God van mijn vader Isaak&#8212;niet goed voor mij was geweest, dan had u mij zonder iets weggestuurd. Maar God heeft uw wreedheid en mijn harde werken gezien, daarom is Hij de afgelopen nacht aan u verschenen.&#8217;</div><div class="p"> 43Laban bond in: &#8216;Deze vrouwen zijn mijn dochters, deze kinderen zijn van mij en ook de kudden en al je andere bezittingen zijn van mij. Hoe zou ik mijn eigen dochters en kleinkinderen kunnen benadelen? 44Vooruit, laten we een verdrag sluiten, jij en ik, en laten we daarnaar leven.&#8217; 45Jakob pakte een steen en zette hem rechtop als een gedenksteen. 46Hij liet zijn mannen stenen op een hoop gooien en naast die steenhoop at hij met Laban.</div><div class="p"> 47-48 Zij noemden de steenhoop Jegar-Sahaduta (Hoop van het Getuigenis) in Labans taal en Gal-Ed in Jakobs taal. &#8216;Deze steenhoop zal als getuige tussen ons instaan, indien iemand over die grens komt,&#8217; zei Laban. 49Daarom heette de steenhoop ook Mispa (Wachttoren). Want Laban zei: &#8216;Moge de Here de wacht houden over ons als wij niet meer bij elkaar zijn. 50En als jij mijn dochters slecht behandelt of andere vrouwen neemt, zal ik het niet weten, maar God zal het wel zien. 51-52 Deze hoop stenen is een getuige van onze belofte, dat wij deze lijn niet zullen passeren om elkaar aan te vallen, jij niet en ik niet. 53De God van Abraham en Nachor en van hun vader zal degene die dat wel doet, vernietigen.&#8217; Toen zwoer Jakob bij de Machtige God van zijn vader Isaak dat hij de scheidingslijn zou eerbiedigen. 54Daarop bracht Jakob een offer en nodigde allen uit voor een maaltijd. Beide groepen overnachtten daar op de berg. 55Laban stond de volgende morgen vroeg op, kuste zijn dochters en kleinkinderen vaarwel en keerde terug naar huis.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch32" data-usfm="GEN.32">
 <div class="label">32</div><div class="s1">Een geschenk voor Esau</div><div class="p"> 1Jakob en zijn metgezellen trokken verder. En engelen van God ontmoetten hem. 2Toen Jakob hen zag, riep hij: &#8216;Dat is een leger van God!&#8217; 3Daarom noemde hij die plaats Machana&#239;m (Twee Legers). Jakob zond daarna boodschappers voor zich uit naar zijn broer Esau in Edom, in het land Se&#239;r. 4Zij kregen de boodschap mee: &#8216;Ik ben uw knecht Jakob. Ik heb tot voor kort bij oom Laban gewoond en nu ik terugkom, heb ik runderen, ezels, schapen en veel dienaren en dienaressen. 5Ik stuur deze boodschappers naar u toe om u te zeggen dat ik er aan kom. Ik hoop dat u ons vriendelijk zult ontvangen.&#8217;</div><div class="p"> 6De boodschappers keerden na enige tijd terug met het nieuws dat Esau hen tegemoet kwam met een leger van vierhonderd man! 7Jakob verbleekte van schrik. Hij deelde zijn huishouden met de kudde en de kamelen in twee groepen en zei: 8&#8216;Als Esau de ene groep aanvalt, kan de andere groep misschien ontsnappen.&#8217;</div><div class="p"> 9-10 Toen bad Jakob: &#8216;God van mijn grootvader Abraham en mijn vader Isaak, Here, die mij heeft gezegd dat ik moest teruggaan naar het land van mijn familie en die beloofde goed voor mij te zijn&#8212;ik ben het niet waard dat U mij zoveel goedheid hebt bewezen, steeds weer, zoals U had beloofd. Toen ik van huis vertrok, had ik alleen maar een staf en nu heb ik twee legers! 11Och Here, bescherm mij nu ook tegen mijn broer Esau, want ik ben bang. Bang dat hij mij en deze moeders en hun kinderen komt doden. 12Maar U hebt mij beloofd goed voor mij te zijn en mijn nakomelingen talrijk te maken als het zand langs de zee!&#8217;</div><div class="p"> 13Jakob bleef daar die nacht en maakte een geschenk voor zijn broer Esau klaar, 14dat bestond uit tweehonderd geiten, twintig bokken, tweehonderd ooien, twintig rammen, 15dertig zogende kamelen met hun veulens, veertig koeien, tien stieren, twintig ezelinnen en tien ezels. 16Jakob gaf zijn dienaren de opdracht de dieren voor hen uit te leiden, elke groep apart, met tussenruimtes. 17Hij zei de mannen die de eerste groep moesten leiden, dat als zij Esau tegenkwamen en hij zou vragen: &#8216;Waar gaan jullie heen?&#8217;, &#8216;Wiens dienaren zijn jullie?&#8217;, &#8216;Wiens dieren zijn dit?&#8217;, 18zij zouden moeten antwoorden: &#8216;Deze dieren zijn van uw dienaar Jakob. Zij zijn een geschenk voor zijn meester Esau! Hij komt vlak achter ons aan!&#8217; 19Die opdracht gaf Jakob aan iedere herder, met dezelfde boodschap. 20Jakob hoopte Esau gunstig te stemmen, voordat hij hem ontmoette. &#8216;Misschien,&#8217; redeneerde Jakob, &#8216;zal hij ons dan vriendelijk behandelen.&#8217;</div><div class="p"> 21Zo werd het vee vooruit gedreven en Jakob bleef die nacht in het kamp.</div><div class="s1">Jakob krijgt een nieuwe naam</div><div class="p"> 22Maar midden in de nacht stond hij op, wekte zijn twee vrouwen, de twee bijvrouwen en de elf kinderen en trok bij een doorwaadbare plaats het riviertje de Jabbok over. 23Toen ging hij alleen terug naar het kamp. 24En daar vocht Iemand met hem tot het dag werd. 25En toen de Ander merkte dat Hij het gevecht niet kon winnen, sloeg Hij Jakob op de heup zodat het gewricht uit de kom schoot. 26Toen zei de Ander: &#8216;Laat Mij los, want het wordt dag.&#8217; Maar Jakob hijgde: &#8216;Ik laat U niet los, voordat U mij hebt gezegend.&#8217; 27&#8216;Hoe heet u?&#8217; vroeg de Ander. &#8216;Jakob,&#8217; was het antwoord. 28&#8216;Zo zult u niet langer heten,&#8217; vertelde de Ander hem. &#8216;Voortaan heet u Isra&#235;l, want u hebt met God en de mensen gestreden en overwonnen.&#8217; 29Toen vroeg Jakob de Ander: &#8216;Wat is uw naam?&#8217; &#8216;Dat moet u niet vragen,&#8217; antwoordde de Ander. En Hij zegende Jakob daar.</div><div class="p"> 30Jakob noemde die plaats Peni&#235;l (Het Gezicht van God) en zei: &#8216;Ik heb God recht in de ogen gekeken en toch is mijn leven gespaard.&#8217; 31De zon was al op, toen Jakob Peni&#235;l verliet. Hij liep mank door de klap op zijn heup. 32Dit is de reden waarom de Isra&#235;lieten nog steeds niet het stuk van de heupspier eten, die de heup rekt.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch33" data-usfm="GEN.33">
 <div class="label">33</div><div class="s1">Jakob en Esau sluiten vrede</div><div class="p"> 1Toen zag Jakob in de verte Esau met vierhonderd man aankomen. 2Hij zette zijn gezin in een rij met zijn twee bijvrouwen en hun kinderen voorop, daarachter Lea met haar kinderen en helemaal achteraan Rachel met Jozef. 3Jakob liep naar voren tot hij bij zijn broer kwam en boog zeven keer diep voor hem. 4Maar Esau rende op hem af en omarmde hem! Ze kusten elkaar en huilden. 5Esau wees op de vrouwen en kinderen en vroeg: &#8216;Wie zijn dat, die je daar bij je hebt?&#8217; &#8216;Dat zijn de kinderen die God mij geschonken heeft,&#8217; antwoordde Jakob. 6Zijn bijvrouwen en hun kinderen kwamen naar voren en bogen diep voor Esau. 7Daarna deden Lea en haar kinderen hetzelfde, evenals Rachel en Jozef. 8&#8216;En wat waren dat voor dieren die ik tegenkwam?&#8217; vroeg Esau. Jakob antwoordde: &#8216;Dat waren geschenken voor jou om je gunstig te stemmen!&#8217; 9&#8216;Broer, ik heb al genoeg,&#8217; lachte Esau, &#8216;hou jij je dieren maar.&#8217; 10&#8216;Nee, ik wil graag dat je die geschenken aanneemt,&#8217; zei Jakob. &#8216;Het is een hele opluchting voor mij dat je ons zo vriendelijk tegemoet komt. Dat ik jou in deze stemming mag ontmoeten, betekent voor mij evenveel als de vertroostende blik van God. 11Neem mijn geschenken alsjeblieft aan, want God is erg goed voor mij geweest. Ik heb toch alles,&#8217; was Jakobs antwoord. Daarop nam Esau dan toch de geschenken maar aan. 12&#8216;Nou, laten we dan maar gaan,&#8217; zei Esau. &#8216;Mijn mannen en ik zullen bij jullie blijven en jullie begeleiden.&#8217; 13Maar Jakob wierp tegen: &#8216;Zoals je ziet, zijn sommige kinderen nog erg klein en het vee heeft ook jongen. Als die te snel worden gedreven, zullen ze doodgaan. 14Ga jij maar vast vooruit, wij volgen wel in ons eigen tempo en dan ontmoeten we elkaar in Se&#239;r.&#8217; 15&#8216;Goed,&#8217; zei Esau, &#8216;maar dan zal ik een aantal mannen bij je laten om je te helpen en de weg te wijzen.&#8217; &#8216;Nee,&#8217; hield Jakob vol, &#8216;wij komen er wel. Doe alsjeblieft wat ik heb voorgesteld.&#8217; 16En Esau ging diezelfde dag nog terug naar Se&#239;r.</div><div class="p"> 17Jakob en zijn metgezellen reisden door tot Sukkot, sloegen daar hun kamp op en bouwden hutten voor de kudde. Daarom heet die plaats Sukkot (Hutten). 18Daarna kwamen zij veilig aan in Sichem, in Kana&#228;n en sloegen hun kamp op buiten de stad. 19Jakob kocht het stuk land waarop hij zijn tent had opgezet, voor honderd zilverstukken van de familie van Chamor, de vader van Sichem. 20Hij bouwde daar een altaar en noemde het: &#8216;De God van Isra&#235;l is God.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

Het Oude Testament - De boeken van MozesVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen