JonaVoorbeeld

Profeet op de vlucht

God geeft zijn profeet Jona de opdracht: ‘Maak je gereed en ga naar Ninevé, die grote stad, om haar aan te klagen, want het kwaad dat ze daar doen is ten hemel schreiend.’ Ninevé, de hoofdstad van het Assyrische rijk, stond symbool voor de heidenen, het goddeloze. Daarbij was het Assyrische rijk vooral ook de vijand van Israël die generaties lang al heel wat narigheid had berokkend.

Wat doe je als God je roept? Nou, Jona ging precies de andere kant op. Zo ver mogelijk zelfs. Weg van de Heer, weg van de stem, weg van de opdracht. Jona naar Ninevé? Nee, dat lijkt hem absoluut geen goed idee.

Dat hij over de zee moet, vertelt veel. In de Bijbel en de mythologie wordt de zee vaak als symbool gezien van het rijk van de dood en de duisternis. Het staat symbool voor het onberekenbare. Op zee zijn krachten aan het werk waar je als mens geen weet van hebt. Er leven monsters en als je er het leven laat, dan word je nooit meer gevonden. Jona vlucht de zee op als hij een plekje op een boot weet te bemachtigen, in het havenstadje Jafo. Hij wil weg van God. Heb je dat wel eens geprobeerd om weg te vluchten van God? 

Psalm 139:8-10
"Klom ik op naar de hemel - U tref ik daar aan,

lag ik neer in het dodenrijk - U bent daar.

Al verhief ik mij op de vleugels van de dageraad,

al ging ik wonen voorbij de verste zee,

ook daar zou uw hand mij leiden,

zou uw rechterhand mij vasthouden."

In verhalen als deze moet je zoeken naar het vreemde, het opvallende. Zoek naar contrasten die bewust zijn ingebouwd. Daar wil de verteller een punt maken. Zo vertelt het verhaal dat in de storm de profeet Jona ligt te snurken (!) in de buik van het schip, terwijl de zeelieden bidden tot iedere god die ze maar kunnen bedenken. De profeet slaapt, de heidenen bidden. Dat is toch de omgekeerde wereld?! Precies dat is het punt dat het verhaal van Jona hier wil maken. Daar waar Jona uiteindelijk zijn lot aanvaardt dat hij niet kan ontsnappen aan God en zich gereed maakt opgeslokt te worden door de woeste zee, daar proberen de zeelieden Jona koste wat het kost te redden. 

Jona 1:14
"Toen riepen ze tot de HEER: 'Ach HEER, laat ons toch niet vergaan als wij het leven van deze man opofferen. Reken het ons niet aan als hier een onschuldige sterft. U bent de HEER, al wat U wilt dat doet U!"

Jona verdwijnt in de golven en de storm gaat liggen. De zeelieden die ooit allerlei goden aanbaden, leerden op deze manier de HEER kennen. Angstig en vol ontzag. 

Trouwens, door het verhaal van Jona wordt ook een ander verhaal verteld. Iets dat nog in het verschiet zit: mensen uit alle volken van de wereld zullen de Schepper kennen en aanbidden.