HemelvaartVoorbeeld

Toch echt afscheid

Ik heb altijd gedacht dat het eenvoudiger was geweest als Jezus gewoon op aarde zou zijn gebleven. Dat je op reis zou kunnen gaan en Hem kunt ontmoeten. Wat kan er nu beter zijn dan met Hem op reis zijn? Zijn vrienden moeten hebben gedacht dat het leven zo met Jezus een mooi leven was, op weg naar een revolutie die de vrijheid zou geven. Maar er komt toch echt afscheid aan. 

Onze Heer begrijpt ook wel de onrust die het vooruitzicht van een afscheid met zich meebrengt. Liefdevol geeft Hij hen een perspectief dat zoveel verder gaat dan het hier en nu. Hij gebruikt woorden als het klaarmaken van een logeerkamer, zodat je een gastvrije ontvangst is verzekerd. Je wordt verwacht! 

‘Wees niet ongerust, maar vertrouw op God en op Mij. In het huis van mijn Vader zijn veel kamers; zou Ik anders gezegd hebben dat Ik een plaats voor jullie gereed zal maken? Wanneer Ik een plaats voor jullie gereedgemaakt heb, kom Ik terug. Dan zal Ik jullie met me meenemen, en dan zullen jullie zijn waar Ik ben’ (Johannes 14:1-3).

Hoe kan het nu beter zijn? Nou, dat heeft natuurlijk ook alles met de beloofde Geest van God te maken. Het grote verhaal van de Bijbel is dat er een beweging is dat de Allerhoogste dichtbij mensen wil zijn. Steeds dichterbij komt Hij. Hij was te gast bij Abraham (de vader van alle gelovigen). Hij kreeg een tent toen het volk Israël onderweg was naar het beloofde land en later kreeg de Allerhoogste een mooie tempel waar Hij kon wonen. En dan komt Jezus. 'Breek deze tempel maar af, en Ik zal hem in drie dagen weer opbouwen' (Johannes 2:19). Daar werd Hij later om gearresteerd en het was de basis voor zijn terdoodveroordeling. Jezus is de tempel. God woont in Hem. Hij is God aanwezig. En daarom moet Hij weg. Er moet ruimte komen. Hij was de tempel die in drie dagen werd opgebouwd. En dan gaat Hij weg. Zodat er een nieuwe plek is waar God kan wonen. Ja echt, geloof het of niet: wij zijn een tempel, een plek voor God om te wonen. Daarom is het beter dat Hij weggaat. Maar alleen zullen we allerminst zijn.