Roekeloze LiefdeVoorbeeld

Van een Gestrand Leven naar de Ondergang

Mensen die varkens voeden en leven met varkens beginnen zich al snel als varkens te gedragen. De honger van deze jongeman dreef hem tot zoveel wanhoop dat hij bereid was zelfs het smerigste voedsel te eten. Toch kon hij zijn honger niet stillen. Hij was begonnen met het najagen van avontuur, succes, liefde en plezier, maar die jacht leidde hem van de ene doodlopende weg naar de andere. Nadat hij alles wat hij had, had verkwist, kon hij geen kant meer uit, maar was nog steeds niet tevreden!

Spreuken 15:21 waarschuwt ons: ‘Voor wie geen verstand heeft, is dwaasheid een vreugde, een mens met inzicht kiest de juiste weg’ (NBV). De dwaasheid van de verloren zoon was leuk zolang die duurde, maar zijn behoefte aan onderscheid liet hem behoeftiger dan hij ooit had kunnen bedenken. Ik ontmoet zoveel mensen die zich in die varkensstal bevinden en hun leven volstouwen met de smerigste dingen in een poging de diepste verlangens in hun hart te bevredigen. Hoeveel moeite ze er ook voor doen – ze blijven eenzaam, wanhopig en ontevreden, met een hart als een pijnlijk zwart gat. Hun lege zielen hunkerend om gevuld te worden… maar niets wat iemand hun geeft, lijkt een verschil te kunnen maken.

Sommige mensen gaan klakkeloos met de stroom van het leven mee – goed of kwaad; relaties, financieel succes, status, een morele standaard, maar ook immoraliteit, genot of verslavende middelen. Wat hun spectrum ook is waarin ze zich bevinden (geruststellende moraliteit tot aan ijzige immoraliteit) het duurt niet lang voordat men ontdekt dat een eeuwige ziel niet gevuld kan worden met iets uit deze wereld. De reis van de verloren zoon was een griezelverhaal dat hem bijna fataal werd, totdat hij op een dag bij zinnen kwam en dacht: ‘Hoe heeft het zover kunnen komen? Hoe ben ik hier beland? Is er wel hulp voor mij? Of heb ik het voorgoed verknald?’