Dag 5 | Op het strand (2)

Het strand, de zon en de zee… Het heeft wat! Talloze vriendschappen zijn begonnen op het strand. Zie je het voor je?
“Na een groot hart in het zand te hebben getekend, zakt de vriend op de knieën voor zijn vriendin en vraagt haar ten huwelijk. Ondertussen gaat de zon langzaam onder en zwemmen er zeehonden voorbij.” 
Het strand, voor velen een onvergetelijke plek…

Helemaal kun je het strand niet meer vergeten als je God daar hebt ontmoet! De ontmoeting van vandaag vindt plaats aan de Zee van Tiberias. Het enige meer in Israël. Onvergetelijk moet het zijn geweest.

Het meer van Galilea, de zee van Tiberias, het zijn allemaal verschillende benamingen voor hetzelfde meer. Zeven van de elf discipelen van Jezus waren aan het vissen, samen met Petrus. Ze vangen niets. Een man die aan de kust op het strand stond, riep dat ze de netten aan de andere kant moesten uitwerpen. Ze gehoorzaamden en vingen mega veel. Johannes zag het wonder in en zei tegen Petrus: "Het is Jezus!" Dit liet Petrus zich geen twee keer zeggen, hij sprong overboord en ging naar Jezus op het strand.

Het doel van dit gebeuren is dat ze doordrongen worden van hun afhankelijkheid van de Heere en tegelijk van het feit dat Hij zal voorzien in wat nodig is, ook in de bediening die ze later voor Hem mogen gaan vervullen. Dit geldt natuurlijk ook voor jou en mij in de vakantie. 

Terwijl Jezus met de discipelen is gaan eten, begint Jezus een gesprek met Petrus. Petrus, de man van de haan. Haantje de voorste, die Jezus verloochende voor de haan kraaide. 
 Jezus blijft niet praten over de zonde van Petrus. Jezus is hier niet bezig met het verleden van Petrus. Hij pint zijn volgelingen niet vast op hun verleden, maar opent een nieuwe toekomst.

Waarom spreekt Jezus Petrus tot drie keer toe niet aan met ‘Petrus’ maar met ‘Simon, zoon van Johannes’? Hij wordt aangesproken als mens, als zoon van zijn vader. Hij wordt dus niet aangesproken met wat je zijn ‘ambtsnaam’ zou kunnen noemen. Jezus spreekt hem niet ‘in functie’ aan, als voorganger of ambtsdrager, die zich kan verschuilen achter zijn ambt of achter zijn pak. Jezus spreekt hem aan bij zijn eigen naam: het gaat om hem persoonlijk, om de mens, om Simon. 

Waarom vraagt Jezus naar Petrus’ liefde en niet naar iets anders? Niet naar zijn vertrouwen in Jezus, of bereidheid tot inzet, of het eens zijn met de leer, of om berouw van zijn zonden, of naar genoeg kwaliteiten? Dit raakt voor Jezus de kern niet. Het gaat Hem om liefde, een liefdevol hart voor Hem. 

Jezus gaat heel persoonlijk, direct en doelgericht te werk. Hij wil het hart van Petrus raken. En een hart raak je niet als je alleen een opdracht geeft of een algemene uitspraak doet. Na een hartelijke bevestiging van Petrus, ontvangt hij van Jezus alle drie de keren een opdracht. 

Eén van de bijzondere ontmoetingen met God op het strand. Maar wat heb jij eraan?
 Jezus vraagt niet naar mooie woorden, in het verleden behaalde resultaten of gedane belijdenissen. Jezus vraagt niet of wij onze geestelijke ervaringen aan Hem willen vertellen. 
Jezus vraagt: "Heb je Mij lief!? Hou je onvoorwaardelijk van Mij? Ben je bereid je leven voor Mij te geven?"

We zien dat Jezus afdaalde naar het niveau van Petrus. Petrus die de Heer verloochend had. Petrus die zei: "Ga weg van mij want ik ben een zondig mens… Het was te hoog voor hem. Daarom zei Jezus: Petrus, hou je van mij? Kun je zonder Mij? En zo zegt Hij het ook tegen jou en mij vandaag. Hou je van mij? 
Daarmee kom je het koninkrijk binnen! 

Er was eens een gehandicapte jonge vrouw in onze gemeente, met het verstand van een kind. Ze deed belijdenis van haar geloof. De predikant vroeg haar: "Hou je van de Heere Jezus?" Met heel haar hart antwoordde ze: "JA!"

Vanaf het strand confronteert Jezus jou en mij vandaag met de vraag: Hou je van Mij?!


“Jezus, ik hou van U; ik heb U lief Heer boven alle dingen. Al wat in mij is verlangt te zingen: Jezus, ik hou van U.”