Maar toch...

Ik heb eens een boek gelezen dat ging over het woordje 'maar toch' [desalniettemin, desondanks, toch.] Dit boek leerde de lezer om eerlijk naar elk probleem te kijken en dan bijvoorbeeld te zeggen: 'maar toch…', om vervolgens iets positiefs te bedenken waardoor die problemen in het juiste perspectief worden gebracht.

Dat zou als volgt kunnen: 'Ik moet de komende twee weken heel veel doen, maar toch... is daarna mijn programma niet zo vol en kan ik wat leuke dingen plannen en extra rust nemen.' Ik denk dat alle moeders wel eens moe zijn en dan af en toe zeggen: 'Ik word helemaal gek van mijn kinderen; maar toch... voel ik mij enorm gezegend dat ik deze kinderen heb, want ik ken echtparen die geen kinderen kunnen krijgen.' Een vader die twee banen heeft om te kunnen rondkomen, zegt misschien wel eens: 'Ik ben het zo zat om alleen maar te werken; maar toch... ben ik God dankbaar dat Hij me deze banen heeft gegeven.'

Wie we ook zijn en wat onze moeite in het leven ook is, er is altijd een reden om iets positiefs te zeggen: 'maar toch...' en daardoor krijgen we perspectief. Probeer het maar eens. Wanneer je een keer in de verleiding komt om jezelf te beklagen, doe dat dan, maar zeg er achteraan: maar toch... en noem dan iets positiefs in je leven als tegenwicht voor je klacht.

VERTROUW OP HEM Je kunt erop vertrouwen, dat God bij je is, wat je ook meemaakt in het leven. Denk eens aan de situatie waarin je nu zit en zoek een reden om te kunnen zeggen 'maar toch...' Leer jezelf aan om voortaan in elke negatieve situatie iets positiefs te vinden.

Uit het dagboek ”God vertrouwen van dag tot dag”