In onze plaats: Overdenkingen tijdens de vastentijd in een tijd van genadeVoorbeeld

Het grote gebeuren

De prachtige piramides van Egypte waren eigenlijk gebouwd als grafkelders voor de farao's: de lichamen van Djoser, Khufu, en Khafra werden hier zorgvuldig gemummificeerd, verpakt en begraven. Tegenwoordig zijn de grafkamers echter leeg. Jezus Christus werd geëxecuteerd als de ergste misdadiger, maar Hij werd begraven als een prins in een nieuw uitgehouwen rotsgraf, een mausoleum. Zijn graf is ook leeg, maar voor een geheel andere reden. Grafrovers plunderden de graven van de farao's. Jezus liep weer levend uit Zijn graf.

Je zou verwachten dat niet-christenen het Paasverhaal niet geloven. Maar het zal u verrassen om te weten hoeveel christelijke docenten druk bezig zijn met het verspreiden van het idee dat de opstanding van Christus om iets anders gaat dan de herleving van zijn lijk. Onze Heiland was echt, maar dan ook echt dood. Geen hartslag. Geen ademhaling. Geen hersengolven. Waarachtig, onze Heiland is nu echt, echt levend.

Dit is een belangrijke gebeurtenis. De lichamelijke opstanding van Jezus Christus is zeer publiek een zegel van goedkeuring door de Vader op het hele levenswerk van zijn Zoon. "Als Christus niet is opgewekt, is onze verkondiging nutteloos en zo uw geloof" (1 Korintiërs 15:14). Als het lichaam van Christus nog steeds dood is, dan ben je nog steeds een zondaar. Je schuld is dan nog niet opgeheven. Je eigen lichaam zal nooit haar graf verlaten.

Maar Christus is opgestaan! En zo ook onze hoop. "Ik geloof in de verrijzenis van het lichaam," zeggen we in de Apostolische Geloofsbelijdenis. Geloof je dat? Als je dat doet, dan ben je vergeven en onsterfelijk.