Uitgekozen: herinner jezelf dagelijks aan het EvangelieVoorbeeld

Ik liet het boek bijna vallen toen ik de vertaling las die David Bentley Hart gaf aan het Bijbelse woord "gezegend". De beroemde geleerde vertelt hoe het woord "gezegend" zijn betekenis verloren heeft in onze cultuur: het wordt min of meer gebruikt als "gelukkig" of "bevoorrecht". David Bentley Hart betoogt echter dat de ware betekenis veel dichter bij ons woord "gelukzalig" ligt of een staat van "verrukkelijke blijdschap". 

Dit is wat God voor ons in het Evangelie gedaan heeft: Hij heeft alle mogelijke eeuwige zegen aan ons gegeven tot het punt dat we vol zijn van gelukzaligheid. 

Het is onze dagelijkse keuze, ons dagelijkse gevecht, onze dagelijkse beproeving of we deze realiteit al dan niet willen onthouden, willen beseffen en er in leven. 

En dat is niet gebaseerd op omstandigheden. Echt waar niet. Een jonge man, Meisha, leerde mij dit op een manier die ik nooit zal vergeten. 

Meisha was een vluchteling in een door oorlog verscheurd land. Zijn dorp en alles wat hij ooit had gekend, werden verwoest door een onderdrukkend leger, en hij werd gedwongen lastdrager te zijn. Hij moest de voorraden dragen van een soldaat doorheen een regenachtige jungle, terwijl hij keek in de loop van een geweer - een beetje zoals in de tijd van Jezus wanneer een Romeinse soldaat iemand dwong zijn uitrusting voor een tijdje te dragen. 

Op een dag werd Meisha, onder bedreiging van een wapen, verplicht een landmijn te ontmantelen. De mijn ontplofte en Meisha verloor op dat ogenblik zijn beide handen en beide ogen. Ze lieten hem daar achter, denkend dat hij dood was, maar hij ging niet dood. 

Een paar jaar geleden vertelde iemand hem het verhaal van de lijdende Verlosser. Meisha vereenzelvigde zich met een God die zijn pijn kende en zijn leven werd glorieus getransformeerd. 

Meisha is zo gelukzalig enthousiast over het Evangelie dat mensen hem leiden van vluchtelingenkamp naar vluchtelingenkamp zodat hij het Evangelie kan delen met hen die nog niet van Jezus hebben gehoord. 

Meisha's vreugde werkt aanstekelijk. Hij is veel gelukkiger dan de meeste mensen die nog kunnen zien, die beide handen nog hebben en die niet leven in overlevingsarmoede in een vluchtelingenkamp. Zijn vreugde vindt zijn oorsprong in dankbaarheid voor het kruis. Meisha weet dat hij binnenkort voor eeuwig bij Christus zal zijn. 

Meisha laat dit zien door Bijbelse gelukzaligheid uit te strooien midden in een vluchtelingenkamp. Hij belichaamt de woorden van de apostel Paulus, die zei, "Onze moeilijkheden en pijn zijn uiteindelijk niet zo groot en zullen ook niet zo lang duren. Maar het gevolg ervan is dat wij voor altijd in Gods heerlijke nabijheid zullen leven.'' ( 2 Korinthiërs 4:17).