Rouwen met hoop na een miskraam en verlies, door Adriel BookerVoorbeeld

Dag 1

In de diepte

Bijbeltekst: Klaagliederen 3:19-24

Misschien is je verdriet nog vers en rauw, en ben je nog aan het bijkomen van de verstikkende klap van een recente miskraam. Of misschien heb je jaren geleden een geheim verdriet diep vanbinnen weggestopt, en iets in jou spoort je aan om deze pijn weer op te zoeken. De grote "waarom-vraag" van je miskraam kan ik niet beantwoorden, maar ik ken wél ten volle jouw pijn en verdriet en wil je helpen ze te begrijpen. In hoopvolle verwachting wil ik m'n arm in die van jou haken, en samen uitkijken naar de dag dat Jezus alles nieuw maakt. 

Ik ontdekte iets in de eerste dagen na mijn eerste miskraam toen het verdriet met enorme kracht op me afkwam: als ik er niet diep indook zouden de golven van verdriet me zeker overweldigen. In het surfen wordt dit een "eendenduik" genoemd. De apostel Paulus noemt het "verborgen in God" zijn (Colossenzen 3:3, HTB).

Ik noem het overleven. 

Ik maakte zelf die diepe duik na het verlies van onze dochter Scarlett Grace door een miskraam, en na het verlies van nog eens twee kindjes. Toen ontdekte ik dat het eigenlijk meer dan overleven was. Het was een uitnodiging: zou ik Jezus vinden in de diepte? 

Het is normaal om vol vragen te zitten wanneer je een persoonlijk trauma ervaart. Wat heb ik gedaan om dit te verdienen? Is dit mijn schuld? Waarom zou God dit laten gebeuren? Straft Hij me ergens voor? Wat als God niet is Wie ik dacht dat Hij was? Hoe kan ik verdergaan met het leven dat ik vroeger kende? Zal ik me ooit weer normaal voelen? Is God — of zijn goedheid — wel echt? Wat als mijn hele geloof bedrog is? 

Omdat het verdriet van een miskraam vaak niet wordt uitgesproken, kunnen deze vragen aan de ziel en het vertrouwen van een vrouw knagen, als zij probeert deze lasten in het geheim te dragen. Maar ik moet je dit vertellen: het lijkt misschien onmogelijk, maar je kan dit aan. Je kan verliezen, en rouwen, en hopen. De kracht van verdriet kan en zal ons soms overdonderen. Maar we kunnen leren hoe we moeten ademen in de diepte. We kunnen zelfs leren om daar onze ogen te openen. We kunnen rouwen met hoop. We kunnen misschien diepbedroefd of zelfs gebroken zijn, maar we zullen niet worden vernietigd. We kunnen zelfs ontdekken dat we in onze zwakheid sterker zijn dan we denken. 

Welke vragen heb je op dit moment over je verlies? Denk er eens over na om ze op te schrijven.