Geestelijke disciplines en evangelisatie Voorbeeld

Dag 5: Afzondering en stilte

Rust. Niet velen van ons kunnen genoeg rust vinden. En als we het vinden, weten we niet wat we ermee aan moeten. Prediker 3 vertelt ons echter dat er voor alles een bepaalde tijd bestaat: treuren en dansen, bouwen en afbreken, zoeken en verliezen. God herinnert ons eraan dat het totale menselijke bestaan en haar emoties, die ons soms willen overweldigen, hun plaats hebben. Maar hoe kunnen wij dit begrijpen en omgaan met deze onvermijdelijke momenten die hun eigen plaats zoeken in de drukte van het leven? Psalm 46:11 is met recht en rede een geliefde tekst: "Word rustig en weet dat ik God ben" (HTB). 

De discipline van afzondering en stilte begint met het maken van ruimte voor God om te spreken tot onze rusteloze harten. We komen met open handen en een open hart in verwachting van wat God wil zeggen. Met een beetje geluk wordt Jesaja 31:21 een realiteit: "Met uw eigen oren zult u een woord van achter u horen: Dit is de weg, bewandel die. Dit voor het geval u naar rechts of naar links zou gaan" (HSV). 

Als de hectiek van het leven naar de achtergrond verdwijnt, beginnen we iets te horen wat bijna buitenaards lijkt. Kan dat de stem van God zijn, vragen we ons af? In afzondering en stilte beginnen we Gods stem opnieuw te horen. Als we zelfs maar een vluchtig moment mogen herontdekken wat het betekent dat God ons nooit verlaten heeft, dan wordt de wereld en al haar zorgen naar de achtergrond gedreven.

In afzondering en stilte ervaren we Gods nabijheid en grootsheid tegelijkertijd. Wanneer alles stil is, horen we de drup van het kraantje, het geritsel van een blad in de wind en de rustige adem van een hond tijdens zijn middagdutje. De wereld komt tot leven in de stilte. Dan herontdekken we wat het betekent dat God het universum ondersteunt en alles draagt in zijn rechterhand. We zien de schoonheid van een zonsondergang en voelen de zachtheid van een kussen. God is boven alles. 

En in onze verzuchtingen mogen we ons ook herinneren dat God in alles is. "Toch is God niet ver bij ons vandaan, want in Hem leven, bewegen en zijn wij" (Handelingen 17:28, HTB). En in ons heeft Hij zijn grootste geschenk gelegd. In 2 Korinthiërs 1:21-22 lezen we: "God heeft u en ons door Christus vaste grond onder de voeten gegeven en wij, als apostelen, zijn door Hem aangesteld. Hij heeft zijn stempel op ons gezet door ons zijn Heilige Geest in het hart te geven. Daardoor zijn wij verzekerd dat wij bij Hem horen" (HTB). Zijn liefde is zo enorm dat Hij niet anders kan dan ook te zijn in onze harten. Hij is inderdaad in alles en boven alles.  

Tenslotte nog dit: afzondering en stilte leidt ons naar zo'n aanbidding en bewondering dat zijn Heilige Geest in ons een nieuw leven van getuigen voor het evangelie geboren laat worden. Nu we God in de stilte vinden, worden we ons bewust dat velen het niet doen. We moeten erkennen dat teveel mensen andere dingen zoeken in plaats van God. Maar wat als het waar is dat God ernaar verlangt dat allen gered worden en Hem leren kennen? Het is waar, zegt God terwijl we in de stilte vertoeven. Onze stilte naar anderen over geloofszaken wordt oorverdovender naarmate we meer tijd doorbrengen met God. De stilte beweegt ons uiteindelijk naar meer gesprekken over Jezus, over het leven en over hoop.

Overdenkingsvragen: 

• Vind je stilte en rust moeilijk of gemakkelijk? Waarom?
• Heb je tijdens je aanbidding van God stille momenten ingebouwd om te luisteren naar Hem?
• Op welke manieren kan je stilte en afzondering gebruiken om je eigen geloofswandel te verrijken, en om dichter tot het hart van God te naderen?
• Op welke manier werkt stilte samen met evangelisatie?