De lucht die ik inademVoorbeeld

De cirkel van aanbidding

Aanbidding is iets persoonlijks. Maar het is ook iets wat we samen doen.

Met andere woorden, we reageren met zowel persoonlijke als gezamenlijke aanbidding op God. En elke reactie heeft met elkaar te maken. Door Christus zijn we weer verbonden met God, en in Hem zijn we verbonden met elkaar. Ieder van ons speelt een unieke rol.

Ik heb het hier niet over georganiseerde religie, maar over het organisme dat "de kerk" heet. Als je gelooft in God, heeft Hij jou een onderdeel gemaakt van Zijn lichaam, Zijn volk. Een deel van je aanbidding is om je te verbinden met andere gelovigen om je heen.

Het belangrijkste doel van de kerk (het volk van God) is aanbidding. In essentie bestaat de kerk om God groot te maken. En zonder jouw leven en stem is de uiting van het lichaam, de kerk, niet compleet.

Maar zelfs in de samenkomsten begint aanbidding niet als een groepsactiviteit. Het begint met onze individuele reacties op wat God aan ons heeft geopenbaard over Zichzelf. Die reacties komen niet zomaar één keer in de week... ze gebeuren elke dag.

We zijn niet gemaakt om slechts éénmaal in de week deel uit te maken van een aanbiddingskring, maar om elk moment van ons leven God persoonlijk te aanbidden. Dit maakt deel uit van ons leven, net zoals de lucht die we inademen.

Wanneer we met andere gelovigen samenkomen om te aanbidden, brengen we diezelfde focus mee die we hebben in ons dagelijks leven. We brengen dezelfde vastberaden toewijding met ons mee.

Ik dacht mijn hele leven dat je naar de kerk ging om te aanbidden. Maar nu zie ik dat de betere aanpak is om aanbiddend naar de kerk te gaan.

Wat zou er gebeuren als we aanbiddend naar de kerk zouden komen, gevuld met de overtuiging van Zijn aanwezigheid voordat we zelfs maar de deur hebben bereikt? Nou, het werk van de aanbiddingsleider zou veel makkelijker worden! En de intensiteit van onze gezamenlijke aanbidding zou op volle sterkte zijn.

Zie je het al voor je? Al onze persoonlijke stromen van aanbidding vloeien samen in één golvende rivier. Eén machtig lied. Eén prachtige mozaïek. Het zal een nóg geweldiger verhaal vertellen van Wie God is en wat Hij heeft gedaan.

Mensen verlaten zo'n bijeenkomst vol inspiratie om Hem te zoeken als nooit tevoren. En ze komen weer terug en brengen hun aanbidding mee, waardoor het allemaal weer opnieuw begint. 

De cirkel van aanbidding is compleet. Ongebroken.

Waarom zou God aanbidding zowel persoonlijk als gezamenlijk hebben gemaakt? Hoe kan het één het ander versterken?